γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Μετά τη συμφωνία με την Γαλλία για την αμυντική συνεργασία και την προμήθεια φρεγατών και κορβέτων, σειρά είχε η «MDCA» με την Αμερική, που υπεγράφη στην Ουάσιγκτον παρουσία των Υπουργών Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και Νίκου Δένδια. Η αμυντική συμφωνία με την Αμερική είναι πενταετής και μετά θα γίνει επ’ αόριστον, δηλαδή θα μπορεί να λυθεί μόνο εάν μία πλευρά την καταγγείλει.
Η Ελλάδα ενισχύει τα όπλα της και τα διπλωματικά της χαρτιά. Δεν είναι εύκολο αυτό που κάνει ο Νίκος Δένδιας και τα αποτελέσματα που φέρνει από τα διπλωματικά του ταξίδια, από την Αμερική μέχρι και τις χώρες του Κόλπου. Η Ελλάδα επεκτείνει τις συμμαχίες της και έτσι στέλνει ένα μήνυμα αποτρεπτικής ισχύος προς την γείτονα.
Η Τουρκία, μετά το ήσυχο καλοκαίρι, δείχνει ότι αυξάνει την ένταση και μάλλον θα ακολουθήσει ένα «ζεστό φθινόπωρο». Η Άγκυρα έχει απειλήσει ότι θα κηρύξει ΑΟΖ στην περιοχή της Γαλάζιας Πατρίδας και έχει ήδη εκδώσει NAVTEX για την περιοχή της Κύπρου.
Φαίνεται ότι για ακόμη μία φορά θέλει να δοκιμάσει τα αντανακλαστικά της Αθήνας και της Λευκωσίας, αλλά και κατά πόσο ισχύει η συμφωνία της Ελλάδας με την Γαλλία. Η Τουρκία μπορεί να στείλει είτε ξανά το ερευνητικό, είτε γεωτρύπανο στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Η επιστολή Μπλίνκεν μιλάει για υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας και η συμφωνία με την Γαλλία στο άρθρο 2 κάνει λόγο για αμοιβαία συνδρομή στην εδαφική επικράτεια της χώρας μας. Προβλέπει δηλαδή να έρθουν ξένοι πεζοναύτες να πολεμήσουν, αν και αυτό σε πολλούς μοιάζει δύσκολο.
Εάν φτάσουμε ξανά με τους στόλους παρατεταγμένους, τον λόγο θα πρέπει να πάρουν οι διπλωμάτες και όχι τα όπλα.
Το ερώτημα είναι εάν επιτέλους η ΕΕ σαν ένα ενιαίο σύνολο ξεκολλήσει από το να τα περιμένει όλα από την Αμερική και αν θα πάρει πρωτοβουλίες για να εγγυηθεί την ηρεμία στην περιοχή αλλά και να προστατέψει τα δικαιώματα της Ελλάδας.
Η ΕΕ θέλει μία πιο ΝΑΤΟευρωπαϊκή προσέγγιση, να αποκτήσει ουσιαστική αμυντική υπόσταση και -όπως δήλωσε ο Μακρόν- να τελειώνουμε επιτέλους με την αφέλεια; Ή θα πρέπει να δούμε σοβαρά αυτό που είπε η Μέρκελ, ότι έχει έρθει η ώρα να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας; Δηλαδή ΝΑΤΟευρωπαϊκή προσέγγιση ή μία στρατηγική αυτονομία;
