γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Η κρατική αεροπειρατεία που έγινε στην πτήση της Ryanair Αθήνας-Βίλνιους κατέληξε στο Μινσκ μετά από προειδοποίηση ότι το αεροπλάνο έχει βόμβα και ότι θα πρέπει να προσγειωθεί, ενώ υπήρχε και συνοδεία από λευκορωσικά μαχητικά MIG-29.
Το καθεστώς Λουκασένκο φαίνεται να είναι λίγο δύσκολο να διοργάνωσε από μόνο του μία τέτοια αποστολή. Για αυτό εικάζεται ότι υπάρχει και ανάμειξη της Ρωσίας, μίας χώρας που έχει παράδοση στο παιγνίδι των κατασκόπων και της εξολόθρευσης αντιπάλων. Τα περιστατικά με τον Αλεξέι Ναβάλνι και την δηλητηρίαση του Σεργκέι Σκριπάλ είναι χαρακτηριστικά.
Ο Λουκασένκο είναι γνωστός ως ο «τελευταίος δικτάτορας» της Ευρώπης. Κυβερνάει τη χώρα του από το 1994. Είναι κοινό μυστικό ότι τις τελευταίες εκλογές του 2020 τις κέρδισε με νοθεία, κάτι που έκανε τους πολίτες της Λευκορωσίας να βγούνε στους δρόμους για να αντιδράσουν στο καθεστώς Λουκασένκο.
Αντιπολίτευση και πολλοί πολίτες έχουν συλληφθεί και πολλοί έχουν περιπέτειες με την δικαιοσύνη.
Η ΕΕ σε αυτό αντέδρασε από την πρώτη στιγμή και ζήτησε αυστηρές κυρώσεις. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Λευκορωσία είναι ότι δεν θα μπορούν να πετάνε τα αεροπλάνα άλλων ευρωπαϊκών εταιριών πάνω από την Λευκορωσία και ότι η Λευκορωσική Belavia δεν θα μπορεί να πραγματοποιεί πτήσεις προς ευρωπαϊκά εδάφη.
Με αυτό το περιστατικό χάθηκε και η ασφάλεια πτήσεων που θα πρέπει να επανακτηθεί, γιατί αλλιώς όποια χώρα βρίσκεται σε αντιπαράθεση με έναν υπήκοό της θα μπορεί να απειλεί και να κατεβάζει αεροπλάνα και να συλλαμβάνει αυτόν που δεν της αρέσει.
Μία ακόμη δοκιμασία είναι και για την ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική που δεν είναι ενιαία, αφού δεν υπάρχει Κοινή Εξωτερική Πολιτική και οι ΥΠΕΞ των κρατών υπερασπίζονται τα συμφέροντα των χωρών τους και όχι την Ένωση. Ο καρδιακός μυς της εξωτερικής πολιτικής της Ένωσης θα πάρει πολύ χρόνο για να δει που θέλει να πάει και πώς να μετασχηματιστεί.
Η Ρωσία θέλει να έχει υπό την δική της επιρροή τις χώρες της ευρύτερης περιοχής για τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα και να περνάει τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρώπη. Και φυσικά του προέδρου Πούτιν του αρέσει να προκαλεί ρήξεις μέσα στους διαδρόμους της Ευρώπης.
Έχει φτάσει πλέον η στιγμή που η Ευρώπη θα πρέπει να υποστηρίξει ξανά τις αξίες της και να χαράξει όρια. Δεν υπάρχουν περιθώρια για άλλες αναβολές.
