Σκέψεις, από τον Μάνο Μαυρομουστακάκη:
Άνοιξα το πρωί τα παραθυρόφυλλα και μπήκε φουριόζα η μέρα μέσα. Απείρως πιο αυθόρμητη από τους ανθρώπους που έμαθαν με τις προσκλήσεις.
Η γραφή υπάρχει εξαιτίας της ανθρώπινης πίστης ότι κάπου, κάπως, κάποτε, θα διαβαστεί, διασώζοντας έτσι τον χρόνο στον οποίον εκείνη αποτυπώθηκε. Μαζί της και τον γράφοντα.
Η φωτιά λατρεύει το υπαρξιακό «πριν», την επιστροφή στην ομοιομορφία της «μη ετερότητας».
Σε συνωστισμό, το καλοκαίρι αναδίδει μυρωδιά μασχάλης.
Δεν χρειαζόταν κανένα επιπλέον τεστ που να αποδεικνύει ότι δεν είναι ρομπότ. Ήταν τραγικά ανορθόγραφος.
Έπαιρναν μαζί το πρωινό τους. Όπως και το γεύμα και το δείπνο τους. Έφαγαν μια ζωή μαζί!
Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, αλλά σας επέλεξε η …επιλεκτική μου κώφωση!
Το φως στο χιόνι είναι ανυπόφορα εκτυφλωτικό. Σαν την αλήθεια στις καρδιές των αγνών ανθρώπων!
