γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Η χώρα σε διάφορες περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της πέρασε από πολλές φάσεις διχασμού και ισχυρής πόλωσης. Η πτώση της Δικτατορίας το 1974, σηματοδότησε την έναρξη ενός ενάρετου κύκλου που είχε ως κύριο στόχο την πλήρη ένταξη μας στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, της οποίας αποτελούμε αναπόσπαστο και ενεργό μέλος.
Τα πάθη του παρελθόντος έπρεπε να παραμεριστούν. Οι ηττημένοι του Εμφυλίου έπρεπε να συνειδητοποιήσουν, ιδίως μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού, ότι αυτό που βιώνουν ως φαντασιακή πραγματικότητα, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από ένα… ανέκδοτο. Η περίοδος του μνημονίου αναζωπύρωσε τα πάθη και εξέθρεψε τα άκρα. «Ερυθμούς» και «Μαύρους». Για τους «μαύρους» δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα για λόγους αρχής…
Η κόκκινη πλευρά όμως, αποτελεί τον «τροφοδότη» της εθνικής… μαυρίλας μας! Αυτή η πλευρά, έχει ουσία για την ανάλυση μας, ως προς τον τρόπο που διαμόρφωσε το σύγχρονο πλαίσιο… εκδίκησης και όχι διεκδίκησης. Αν διεκδικούσαν θα έπρεπε να έχουν προτάσεις για την προσαρμογή της χώρας στις σύγχρονες απαιτήσεις της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Καμία πρόταση. Τουλάχιστον με βάση τον ρεαλισμό και τα ισχύοντα στον αναπτυγμένο κόσμο. Μόνο καταλήψεις, ζημιές, ανακατωσούρα, φασαρία και τίποτα άλλο. Οι «δημοκράτες» έχουν… εντολή από την ανωτέρα… κομμουνιστική δύναμη, ώστε να μετατραπούν σε θεματοφύλακες της φτωχολογιάς και πολέμιους της ελίτ. Με… δημοκρατικό τρόπο έκλειναν και κλείνουν τους δρόμους για να διεκδικήσουν… αμπέλια ατρύγητα!
Πίσω από ένα δακρύβρεχτο μανιφέστο για τους αδύναμους της κοινωνίας και μέσα από την υποστήριξη στο οπλισμένο χέρι ορκισμένων τρομοκρατών-δολοφόνων ή μπαχαλάκηδων, φαντασιώνονται εναν… δεύτερο γύρο μετά την ήττα στον Συμμοριτοπόλεμο. Πήραν θάρρος από την ανοχή και τις εκπτώσεις που έγιναν μεταπολιτευτικά σε θέμα αρχών, θεσμών, δικαιοσύνης και νομιμότητας. Όσα συμβαίνουν σε αυτήν τη χώρα, δεν συμβαίνουν σε καμία οργανωμένη δυτική κοινωνία. Πολλώ δε περισσότερο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα της τριοτοκοσμικής μπανανίας και της εναπομείνασας σάπιας κομμουνίλας. Εκεί που καταπατούνται προκλητικά τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα οποία η ελληνική νεοκομμουνιστική αριστερά «ανακαλύπτει» εντός του ελληνικού εδάφους, κατά την… αθρόα προσέλευση «απρόσκλητων επισκεπτών».
Είναι πραγματικά τραγικό να πατάμε στην ίδια γη και να αναφερόμαστε στις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας μας. Να έχουμε τους μεγαλύτερους εχθρούς εντός των συνόρων. Ο Εμφύλιος ήταν η πιο μαύρη σελίδα για τη χώρα κατά τον προηγούμενο αιώνα. Προκάλεσε πολύ μεγαλύτερο κόστος ακόμη και από τη θηριωδία των Ναζί. Ακόμα και όταν τα όπλα σίγησαν, η ζημιά μεγάλωνε επί δεκαετίες. Όσοι βίωσαν αυτές τις ταραγμένες περιόδους, δεν μίλησαν ποτέ για δεύτερο γύρο. Ιδίως από τη στιγμή που κατέρρευσε το σαθρό οικοδόμημα του κομμουνιστικού «παραδείσου», το οποίο ήταν μια άλλη εκδοχή του φασισμού. Η ισοπέδωση του ατόμου και των ελευθεριών του, προς δόξαν και επιβεβαίωση της κομμουνιστικής «ελίτ» που ζούσε στη χλιδή, ήταν η… δημοκρατία τους.
Ο συγχωρεμένος Λεωνίδας Κύρκος, μια εμβληματική φυσιογνωμία της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, είχε εκφράσει σε συνέντευξη του με αφοπλιστικό τρόπο την ανακούφιση του από την έκβαση του Συμμοριτοπολέμου. Ήξερε με τι… συντρόφους είχε να κάνει και πού θα μπλέκαμε. Καταφερόταν με τα πλέον απαξιωτικά λόγια για όλους αυτούς που είχε γνωρίσει και φιλοδοξούσαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε μια αποθήκη ψυχών. Σε ένα απέραντο… πάρκινγκ εξαθλιωμένων αλλά υπάκουων…. γαϊδουριών, υπό την καθοδήγηση συντρόφων-αφεντικών της κομμουνιστικής ελίτ. Σαν τον Χότζα στην Αλβανία. Βέβαια, με τον δικό του τρόπο, την εξυπνάδα του και τη σοφία του, είχε επεξεργαστεί βαθύτερα τη συμπεριφορική εκδοχή λαών, όπως των Ρουμάνων, που επεφύλαξαν ένα μοιραίο τέλος στον πάμπλουτο… σύντροφο Νικολάε Τσαουσέσκου.
Αν ζούσε σήμερα ο Λεωνίδας Κύρκος και έβλεπε τους νεόκοπους σταλινοφασίστες με τα «μαγαζιά» τους θα τους «στόλιζε» κανονικά. Θα τους υπενθύμιζε απλά ότι ως… αγέννητοι την εποχή του Συμμοριτοπολέμου, θα έπρεπε να σιωπούν. Θα έφτυνε κατάμουτρα τους φρουί ζελέ «γαμπρούς» της Μεταπολίτευσης που ως υπουργοί, είχαν στα γραφεία τους φωτογραφίες αιμοσταγών φονιάδων. Θα καυτηρίαζε τη νοοτροπία «συντρόφων» που φόρεσαν… καπιταλιστικά παντελονάκια και μπλουζίτσες με τα λεφτά των έργων που έπαιρναν δικοί τους άνθρωποι επί Χούντας. Θα τα… έχωνε στους ψευτοπαλικαράδες της…φακής που φωτογραφήθηκαν με Καλάσνικοφ, προσβάλλοντας την αισθητική και κυρίως τη δημοκρατική κουλτούρα της χώρας που δίδαξε σε ολόκληρο τον κόσμο από την αρχαιότητα, τι εστί Δημοκρατία!
Ο Λεωνίδας Κύρκος δεν θα αποδεχόταν τα αλητομαζώματα του περιθωρίου που δηλώνουν «δημοκράτες» και «προοδευτικοί», αλλά το μόνο που έχουν μάθει είναι η επιβολή δια της βίας των δικών τους αδιέξοδων και δογματικών ιδεοληψιών, καθώς και η υπονόμευση των προοπτικών της χώρας. Ζούμε στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, αλλά κάποιοι, μέσα από τον αριστερό δικαιωματισμό τους, αυτο-αποκαλύφθηκαν και αυτο-αποκαλύπτονται. Αυτο-εξευτελίστηκαν και αυτο-εξευτελίζονται. Η οπισθοδρόμηση τους σημειώνει διαχρονικά μεγάλη… πρόοδο!
Οι 53 μήνες διακυβέρνησης της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και με την καθοριστική ψήφο των ΑΝΕΛ, ήταν η ταφόπλακα των αριστερών συμβόλων. Έκανε και ένα καλό ο Καμμένος! Έφερε στο προσκήνιο αυτούς που ξέραμε τι πρεσβεύουν και τι αποτέλεσμα θα είχαν. Με ό,τι καταπιάστηκαν, το εξευτέλισαν. Ό,τι υπερασπίζονταν στους δρόμους, το βρήκαν μπροστά τους από την… ανάποδη. Ό,τι μισούσαν στην εξουσία, τους έκανε να… ξεβρακωθούν όταν έγιναν εξουσία. Ό,τι δεν ήθελαν, το έπαθαν. Και μυαλό δεν βάζουν.
Οι ψευτοπροοδευτικοί νεοκομμουνιστές, συνειδητοποίησαν με εκκωφαντικό τρόπο την προσαρμογή στην πραγματικότητα. Μπορεί να τους…. κακοφάνηκε, αλλά τελικώς κατάλαβαν ότι αυτό που απαρνιόντουσαν, μπορούσαν να το υπηρετήσουν μέσα από το ψέμα και την απάτη. Δεν… πρόλαβαν να ελέγξουν τους αρμούς της εξουσίας και ούτε πρόκειται να το πετύχουν. Εσκαψαν λάκους για τους άλλους και έπεσαν οι ίδιοι μέσα. Να δούμε τώρα πώς θα ξεμπλέξουν με τη σκευωρία που έστησαν κατά πολιτικών στο σκάνδαλο της Νovartis, με τα… βοσκοτόπια και την παγίδα που έστησαν στον Καλογρίτσα, αλλά και πολλά ακόμη που έρχονται και θα προκαλέσουν πάταγο… Δεν υπάρχουν κομμουνιστικά καθεστώτα και πολλούς φίλους για να τους υποστηρίξουν, πλην της συμμορίας του Μαντούρο στη Βενεζουέλα. Άσε που οι… στενές σχέσεις που έχουν, μπορεί να τους κάψουν! Λειτούργησαν ως τυχοδιώκτες μιας εγκληματικής οργάνωσης και ο λαός τους πήρε χαμπάρι. Τουλάχιστον ως προς ένα πολύ κρίσιμο ποσοστό. Αν δεν αλλάξουν δεν πρόκειται να ξαναδούν εξουσία. Αλλά, αν μετατραπούν από ένα παλαβό σε ένα σύγχρονο και υπεύθυνο κόμμα, τότε η… πελατεία θα τους εγκαταλείψει. Οπότε, καλύτερα δεύτεροι και με το «μαγαζί» να έχει… σαβούρα εμπόρευμα, παρά να έχει… άδεια ράφια!
Το σημερινό πολιτικό σκηνικό παρουσιάζει νέα χαρακτηριστικά που επηρεάζονται από ενδογενείς και εξωγενείς καταστάσεις. Η εσιβολή… απρόσκλητων «επισκεπτών» από την Ασία και την Αφρική είναι η τελευταία τους ζαριά προκειμένου να… εκδικηθούν για την κατάρρευση του κομμουνισμού και να «χτίσουν» μια μελλοντική δεξαμενή ψήφων από στρατιές νέων εξαθλιωμένων σε μια χώρα μπάχαλο. Φυσικά, αυτοί οι εξαθλιωμένοι άνθρωποι αποτελούσαν την πελατεία τους για να κάνουν τις καλύτερες «μπίζνες» μέχρι πρότινος. Όχι πάρε-δώσε με τους καπιταλιστές. Μόνο εμπόριο ανθρωπίνου πόνου. Τρελές κονόμες! «Πουλάνε» όνειρα και φούμαρα. Φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Τα έργα και οι ημέρες του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία μαζί με τους τυχοδιώκτες των ΑΝΕΛ, ήταν αρκετά για να μεταβάλουν την προτίμηση ενός κρίσιμου τμήματος του εκλογικού σώματος, προς άλλη κατεύθυνση. Στον ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούν ακόμη σαν να πιστεύουν ότι βρισκόμαστε παραμονές του δημοψηφίσματος του Ιουλίου 2015. Τότε, που 3.350.000 πολίτες ή ποσοστό 61,28%,, πίστεψαν ότι το «λεφτόδεντρο» έχει… μπερεκέτια! Εκ των υστέρων βεβαίως, πολλοί καταλαβαν ότι είχαν να κάνουν με απίστευτους πολιτικούς τυχοδιώκτες και… θρασοψευτόμαγκες. Ωστόσο, αυτούς τους κακοποιούς, υπερψήφισε το 31% του εκλογικού σώματος, έστω και αν τώρα κατρακυλάνε γιατί δεν υπάρχει το… νέκταρ της εξουσίας!
Σήμερα, εν μέσω μιας ιστορικά πρωτοφανούς συγκυρίας, ο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει για να μας θυμίζει… σατιρική επιθεώρηση ή δραματική ταινία. Γελάμε για τα… σκισμένα μνημόνια, ξεκαρδιζόμαστε όταν σκεφτόμαστε τους χορούς της Πλατείας Συντάγματος, αλλά και κλαίμε για τη ζημιά των €200 δισ. και πλέον, που προκάλεσαν μαζί με έναν τύπο που «πολεμάει» τον καπιταλισμό κάνοντες βουτιές σε… αριστερή πισίνα (όπως… βλέπουμε τη βίλα του), τρώγοντας… κομμουνιστικές αστακομακαρονάδες και πίνοντας γαλλικά κρασιά με… αγωνιστικό φρόνημα. Κλαίμε για τα Canadair που δεν σηκώθηκαν τελικά, αλλά και εξοργιζόμαστε για την απόπειρα συγκάλυψης των εγκληματικών ευθυνών στην τραγωδία του Ματιού. Γελάμε με την… αντίσταση ενός… αριστερού που απολαμβάνει λουκούλεια γεύματα και καπνίζει πούρα στο κατάστρωμα ενός γιοτ.
Πηγαίνοντας μερικά βήματα παραπέρα, εξοργιζόμαστε από το απύθμενο θράσος και τη χυδαιότητα του… θεατρικού έργου «Ζώντας το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα». Κάνουμε… πλάκα με όσους πίστεψαν ότι αμόρφωτοι και άχρηστοι θα λύσουν προβλήματα και παραγγέλνουμε… σουβλακόπιτες, όταν… γλεντάμε με αριστερούς αντιαμερικανούς και αντιμερκελιστές. Αυτούς που δήλωναν ασυμβίβαστοι και τελικώς κατάντησαν… κατοικίδια! Αισθανόμαστε άβολα όταν τα αριστερά… επαναστατόπουλα, εξευτελίζουν την υπόσταση της χώρας, ψάχνοντας φακέλους σε συναντήσεις με ξένους ηγέτες και εξοργιζόμαστε όταν ακούμε για τα αριστερά «μαγαζιά» και παραμάγαζα. Επίσης, «βγαίνουμε από τα ρούχα μας» όταν ακούμε τους… κοινωνικά ευαίσθητους να μιλάνε για την Παιδεία, την Υγεία και τις συγκοινωνίες. Γι αυτά που τα έστειλαν προς τον πάτο. Αλλά, από την άλλη, γελάμε με τους πολιτικούς «ταρίφες» που έβαζαν σε ταξί τα… δικά τους παιδιά μετά από τις… ακτιβιστικές τους δράσεις σε δημόσια κτήρια.
Κάθε λογικός και προσγειωμένος πολίτης κάνει την άσκηση προσομοίωσης για την αντιμετώπιση της υγειονομικής «βόμβας» του κορωνοϊού σε… περιβάλλον ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνειρμοί είναι εύλογοιι. Ως προς το επίκαιρο θέμα των καταλήψεων, γελάμε με τους… αγωνιστές που στέλνουν τα παιδιά τους στα ιδιωτικά σχόλια και κολλέγια, αλλά ανατριχιάζουμε για τα παιδιά των φτωχών οικογενειών, που θα μείνουν «τούβλα». Από την άλλη, εξοργιζόμαστε με όσους έχουν στο μυαλό τους την πορεία ενός πρώην καταληψία που χωρίς να κοπιάσει. «κέρδισε» μερικούς τίτλους σπουδών και έγινε πρωθυπουργός. Έτσι είναι όμως η Δημοκρατία. Έχει ως συστατικό στοιχείο την ψήφο και μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, ουδεν λάθος αναγνωρίζεται…
Ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ένα συνονθύλευμα καιροσκόπων, τυχοδιωκτών και ψευτών κατ΄ εξακολούθησιν και καθ΄ έξιν. Ποντάρουν σε εκτροχιασμό της κατάστασης με τον κορωνοϊό, οικονοιμκή εξαθλίωση και εκλογική συμπίεση της Νέας Δημοκρατίας λόγω προσφύγων και λοιπών… επισκεπτών, αλλά και της τουρκικής προκλητικότητας. Έχουν ανοιχτά μέτωπα με τη Δικαιοσύνη και πλησιάζει η στιγμή όπου τα πράγματα θα γίνουν δυσκολότερα και θα ανοίξουν πολλά στόματα. Μοναδικός τους σκοπός μια γενικευμένη αναταραχή, γιατί αν γίνει η… στραβή, τότε θα δίνουν μάχη επιβίωσης με το Κίνημα Αλλαγής.
Πραγματικά είναι πολύ κρίμα μετά από τη σαπίλα που κυβέρνησε τον τόπο επί 4,5 χρόνια, να μην μπορεί να ανακάμψει το Κίνημα Αλλαγής. Παραμένει μια σοβαρή στρέβλωση στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, η οποία πρέπει να διορθωθεί. Το Κίνημα Αλλαγής οφείλει να αλλάξει και να ξαναφέρει στο… μαγαζί όσο γίνεται περισσότερους… πελάτες, οι οποίοι συνέβαλαν εις γνώσιν τους ή αφελώς στο… στήσιμο του… SYRIZAshop! Το σημερινό ΚΙΝΑΛ είναι το υγιές κομμάτι του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Κρατάει την ψυχή του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά η καρδιά αυτών που τον αγάπησαν, πάλλεται για τον ΣΥΡΙΖΑ που δίνει την ελπίδα της εξουσίας. Ο λαός στην εξουσία…
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσέφερε μια σπουδαία υπηρεσία στη χώρα. Αποκάλυψε τον τυχοδιωκτισμό και τη νέα τεχνογνωσία μιας συμμορίας καιροσκόπων, που αναρριχήθηκαν στην εξουσία προκαλώντας πολυεπίπεδο κόστος στους θεσμούς και στην οικονομία. Το «μαγαζί» της οικογένειας να είναι καλά και οι υπόλοιποι να πάνε να… ερωτευτούν. Αυτοί που ήταν… αγέννητοι στον Συμμοριτοπόλεμο, ας διαβάσουν ξανά και ξανά τη συνέντευξη του Λεωνίδα Κύρκου. Ίσως… μυριστούν έστω και λίγο, πόσο τυχεροί είμαστε που δεν γίναμε Αλβανία του Χότζα. Ευγνωμονούμε τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον «χορηγό» Πάνο Καμμένο (μην είμαστε και… αχάριστοι), γιατί έμαθαν πολλοί από αυτούς που δεν ήξεραν. Σίγουρα δεν έμαθαν όλοι. Και ούτε πρόκειται να μάθουν. Μας αρκεί να μάθει ένα ποσοστό 10% και να μην επαναλάβει το ίδιο λάθος στο μέλλον. Αν αλλάξει ο ΣΥΡΙΖΑ, να το συζητήσουμε. Αν ακολουθήσει την οδό της λογικής, να τον ψηφίσουμε με όλη μας την καρδιά. Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί, πρέπει αυτοί που τον εκθέτουν, να σοβαρευτούν.
Ευχαριστούμε την… παλιοπαρέα για το μεγάλο… καλό που έκανε στην ελληνική κοινωνία. Βέβαια, τις ανοησίες τους, θα τις πληρώνουμε οικονομικά για δεκαετίες. Αν αλλάξουν ρότα και κυρίως μυαλά, ίσως κάποια στιγμή γίνουν πιο ώριμοι. Αν ωριμάσουν, τότε μπορεί να σκεφτούν ότι ίσως είναι χρήσιμοι σε μια πανεθνική και ενωτική προσπάθεια για την ουσιαστική αναγέννηση της χώρας. Το 2017, στα 100 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης, δεν φαίνεται να κατάλαβαν τι έχει αλλάξει στον σύγχρονο κόσμο. Ελπίζουμε, το 2021, στην επέτειο των 200 ετών από την Εθνική Παλιγγενεσία, ότι θα έχουν μια ευκαιρία να αλλάξουν ρότα και να αρχίσουν να διαμορφώνουν ένα νέο αφήγημα. Αν εξακολουθήσουν να είναι ανώριμοι αφήνοντας μάλιστα κάποια… ντόπερμαν να μιλάνε για την… επόμενη φορά, τότε βρίσκονται εκτός πραγματικότητας σε βαθμό… παρανοϊκής σχιζοφρένειας!
Το «μαγαζί» του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία ελπίδα, αν συνεχίσει να «πουλάει» όνειρα και «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Θα είναι ένα «κλαμπ» που θα διοικείται από τον οικογενειακό πυρήνα και τους πιστούς που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Απ όσους βολεύονται με την ανάδειξη της ανυπαρξίας τους μέσα από την ύπαρξη ενός… ανύπαρκτου. Αν πιστεύουν ότι το «προϊόν» που… πουλάνε είναι κατάλληλο προς χρήση, τότε θα βρεθούν με πολύ λιγότερους… πελάτες και ένα βήμα πριν την οριστική απόρριψη στη… χωματερή! Αβάδιστα, αβασάνιστα, αβίαστα και… βασανιστικά αργά! Viva! Hasta la Victoria Siempre! Venceremos compañeros!
