γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Βρισκόμαστε στην εποχή του κορωνοϊού, αλλά αυτό δεν μας… εμποδίζει σε σημαντικό βαθμό να λειτουργούμε με όρους ανευθυνότητας, καθώς ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας παρουσιάζει… συμπτώματα περιορισμένης ατομικής ευθύνης, εκτεταμένης βλακείας και υπερ-πλεονασματικής ηλιθιότητας . Έχουμε διολισθήσει σε αυτήν την εσχατιά της παρακμής επειδή δεν έχουμε Παιδεία και επειδή επετράπη σε πολιτικά σκύβαλα να καταστήσουν τον δικαιωματισμό τους και την ελεύθερη έκφραση της βλακείας τους, ως ιερά δημοκρατικά κεκτημένα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο λαός πρέπει να έχει το δικαίωμα στη… βλακεία, αφού αυτό τους βολεύει.
Το καλοκαίρι του 2015 αποτέλεσε μια νέα αφετηρία για την ελληνική κοινωνία και το σύγχρονο γίγνεσθαι. Σε ποσοστό 61%, που μεταφράζεται σε 3.350.000 ψήφους, μια… πανέξυπνη πλειοψηφία πίστεψε ότι θα… αλλάζαμε τον κόσμο και ότι η γη από στρογγυλή θα αποκτούσε σχήμα… κόλουρου κώνου. Υπό μια άλλη διασταλτική ερμηνεία, κάποιοι πίστεψαν ότι ο γάιδαρος μπορούσε να γίνει ιπτάμενος, αγνοώντας όμως τα χαρακτηριστικά του συμπαθους τετράποδου και το νόμο της βαρύτητας! Είτε συνειδητά, είτε αφελώς, μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού που πιστεύει στον παρασιτισμό, στην ανομία και στη νεοελληνική ψευτομαγκιά, ταυτίστηκε με μια παρέα συμπλεγματικών, αμόρφωτων, μισαλλόδοξων, δολοπλόκων, απατεώνων, ανίκανων και πολιτικών κάφρων με… αριστερό ηθικό πλεονέκτημα! Το αποτέλεσμα βεβαίως είναι γνωστό και όλα αυτά είναι ιστορία, η οποία όμως θα μας ακολουθεί τόσο στο παρόν όσο και στο μακρινό μέλλον, με πρόσθετο οικονομικό κόστος και αδιαμφισβήτητη αξιακή ζημία.
Σήμερα, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση παγκόσμιου συναγερμού λόγω του κορωνοϊού και όμως, η… προίκα του 61% του δημοψηφίσματος του 2015, είναι εν μέρει… αφάγωτη! Το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας έχει πειστεί ότι σήμερα η χώρα διαθέτει μια σοβαρή, εργατική, αποτελεσματική και ικανή κυβέρνηση. Ωστόσο, αυτό δεν φτάνει. Σε μια κοινωνία περιορισμένης ατομικής ευθύνης, ακόμη και το 30% να κινείται μεταξύ προχωρημένης ηλιθιότητας και φαντασιακής ψυχανωμαλίας, αρκεί για να γίνει η… στραβή. Κουτοφαντασμένοι ιδεοληπτικοί της Αριστεράς, «ψεκασμένοι» ξε-ΤΣΙΠ-ωτοι και φασιστικά ρεμάλια, εμφανίζονται ως πρόθυμοι ηλίθιοι που θα κάνουν αντίσταση για τις… μάσκες, θα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα περιοριστικά μέτρα στα Μέσα Μαζικής Μεταφορας, στα σχολεία, στα μαγαζιά κλπ. Είναι ενδεχομένως οι ίδιοι άνθρωποι που θα τους συναντήσουμε στον δρόμο να παραβιάζουν τον ερυθρό σηματοδότη ή το STOP, να πετούν τα σκουπίδια και τις ακαθαρσίες τους όπου βρουν και γενικώς να εκδηλώνουν την… ευγενή συμπεριφορά τους ως κλασικοί Νεοέλληνες.
Η ελληνική κοινωνία φαίνεται ότι σε μεγαλο βαθμό κατάλαβε πολλά από το 2015 έως σήμερα. Απειλείται από μια νόσο που σαρώνει παγκοσμίως και προκαλεί ήδη τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο. Εν Ελλάδι πάντως, κάνουμε και τον σταυρό μας που δεν διαχειρίζονται την κατάσταση της πανδημίας αυτοί που θα έσκιζαν μνημόνια και θα έφερναν την… ευημερία στους πολίτες, μετατρέποντας τον γάιδαρο σε… ιπτάμενο ον! Μιλάμε για τύπους που έχουν το θράσος να διαμαρτύρονται μπροστά σε μαγαζιά της νησιωτικής χώρας, λόγω έλλειψης τουριστών και ενώ υπήρχε σχεδόν παγκόσμιο lockdown στις αερομεταφορές! Μιλάμε για τέτοιους πολιτικούς απατεώνες. Επαγγελματίες του είδους!
Το πρόβλημα με τους επαγγελματίες πολιτικούς απατεώνες δεν είναι οι ίδιοι, αλλά οι αφελεις και… ψεκασμένοι που τους πιστεύουν. Γιατί αυτοί, σε επόμενο στάδιο, θα είναι ικανοί να πράξουν αναλόγως με την επιλογή του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του 2015. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι κάποια πολιτικά γκρουπουσκουλα κάνουν… δεήσεις για να μπούμε πιο βαθιά στην πανδημία, ποντάροντας στην έλλειψη ατομικής ευθύνης ενός μεγαλου τμήματος του πληθυσμού! Και είναι… λογικό να πιστεύουν τέτοια αρρωστημένα μυαλά ότι υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές τους στην κοινωνία. Βρισκόμαστε στην 94η θέση παγκοσμίως από πλευράς κρουσμάτων και με ελεγχόμενη την κατάσταση σε υγειονομικό επίπεδο. Ωστόσο, το πράγμα δεν αργεί να ξεφύγει λόγω έλλειψης ατομικής ευθύνης. Βεβαίως, υπάρχουν και τομείς όπως στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπου απαιτείται ιδιαίτερη κυβερνητική μέριμνα, κυρίως στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, όπου κατοικεί ο μισός πληθυσμός της χώρας και θεωρούνται αυτή τη στιγμή περιοχές υψηλού υγειονομικού κινδύνου. Οι πολίτες έχουν δίκιο όταν το πρωί συνωστίζονται για να πάνε στη δουλειά τους, αλλά από την άλλη, είναι εξαιρετικά δύσκολο να πατηθεί ένα κουμπί και να έχουμε τα πάντα όπως θέλουμε. Γιατί πολύ απλά στη ζωή, δεν υπάρχουν μαγικά κουμπιά…
Οι πολιτικοί σπεκουλαδόροι τη μία μέρα τοποθετούνται με όρους υγειονομικής προσέγγισης και την επόμενη με οικονομικούς όρους. Οδηγούνται σε αλληλοαναιρούμενες προτάσεις αλλά και βλακώδη συμπεράσματα, τα οποία… απολαμβάνουμε στους προσωπικούς τους λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Έχουν χάσει την μπάλα. Ξέρουμε ότι κάποιους τους βολεύει το χάος ή γράφουν την άποψη τους για να δικαιολογούν την ύπαρξη τους. Άνθρωποι που σε πρακτικό επίπεδο έχουν «εκπαιδευτεί» για να προκαλούν μόνο ζημιές, είναι λογικό να έχουν και τέτοιες αντιλήψεις. Και είναι επίσης… λογικό να συμπαρασύρουν ένα σημαντικό τμήμα του λαού. Σε επόμενη φάση μπορεί να τους ακούσουμε να μιλάνε για «κατάργηση του κορωνοϊού» με ένα νόμο και ένα άρθρο, να μιλάνε για εκτόξευση της ανάπτυξης χωρίς τουρίστες ή να υπόσχονται το πέταγμα του γαιδάρου στους αιθέρες!
Στη χώρα μας, δυστυχώς, κυκλοφορούν ακόμη πολλές πολιτικές καρικατούρες που μπορεί να τους ρωτήσεις πόσο κάνει «ένα συν ένα» και να δηλώσουν… παρών! Ή, να πουν απροκάλυπτα ότι η λύση του… προβλήματος είναι το δύο, αλλά επειδή έχουν ανοικτούς λογαρισμούς με τη Δικαιοσύνη, δεν θέλουν να το πουν από… αντίδραση. Μιλάμε για ανεύθυνους και ξετσίπωτους μέχρι το μεδούλι που μπορεί να μην διστάσουν να χαλάσουν… χατίρια πολέμιων της χώρας!
Οι πολιτικοί τυχοδιώκτες πάντοτε ποντάρουν σε ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής κοινωνίας που τους μοιάζει. Δεν τους νοιάζει και δεν θα διστάσουν να εκτιθενται κάθε στιγμή στα μάτια κανονικών ανθρώπων με στοιχειώδη δείκτη νοημοσύνης. Τους ενδιαφέρουν οι αφελείς, οι μη σκεπτόμενοι. Αυτά τα πολιτικά… καλαμπούρια που βρίσκονται στη ζωή μας, έχουν υποστηρικτές που κάλλιστα μπορούν να αποτελέσουν χρήσιμους ή και ιδανικούς ηλίθιους, τινάζοντας τα πάντα στον αέρα! Η ατομική ευθυνη σώζει το κοινωνικό σύνολο και αποτελεί τι κύτταρο μιας οργανωμένης δημοκρατικής πολιτείας. Αλλά, όλα αυτά ισχύουν υπό έναν όρο: να μην τείνει η βλακεία στο άπειρο…
