ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Άτιτλον διαρκείας
Μόνος ρεμβάζω. Στων συγχρωτισμών μου την παύση.
Συνομιλώ με τον χρόνο μου,
όπως τότε, στις παιδικές μου απορίες
που για χάρη του τις άφηνα στην άκρη,
απαντημένες δήθεν από τις εξηγήσεις των …μεγάλων.
Τότε,
που όμοια με τώρα, με τρόπο άλλων
ιστορούσα εμένα.
Από συνήθεια να ψευδαισθάνομαι.
Εξαίσια προσαρμοστικός.