γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Κάθε νέο διάγγελμα, κάθε νέο τουΐτ, κάθε νέος δημοσιοσχετίστικος ελιγμός του πρωθυπουργού με τη συνεχή επανάληψή τους και την υπερβολική υποστήριξή τους από δουλικά ΜΜΕ, κινδυνεύουν να έχουν την διάρκεια ενός πυροτεχνήματος. Στην αρχή προκαλούν ένα στιγμιαίο “ουάου” στους θεατές οπαδούς και αμέσως μετά χάνονται διαλυμένα αποκαΐδια σε χιλιάδες κομματάκια δημιουργώντας την ανάγκη για ένα καινούργιο. Και μετά ήρθε ο κοροναϊός
Η αλήθεια είναι ότι μετά τη συνεχή φθορά των τελευταίων μηνών, τα εγκληματικά λάθη στην εξωτερική πολιτική και την ανικανότητα πρωτοβουλιών για την υποστήριξη έστω των ψηφοφόρων του στη “μεσαία τάξη”, η πανεπιδημία ήρθε λίγο και σαν “δώρο” ή την χρυσή ευκαιρία για τον Κυριακούλη Μητσοτάκη και το επιτελείο του, για έναν νέο γύρο ναρκισσιστικών και θριαμβολογούντων πυροτεχνημάτων.
Έτσι ενώ οι περιστάσεις και ο αριθμός των νεκρών απαιτούν έναν -έστω και επιφανειακό- εθνικό διάλογο μπροστά στο σήμερα και το αύριο του κοροναϊού, υπουργοί, αντιπρόεδροι, στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, παπαγαλάκια και Μαρινάκια ΜΜΕ φροντίζουν ο αντίλογος τους να είναι διχαστικός, ανταγωνιστικός και σχεδόν πάντα μηδενιστικά αλαζονικός. Τόσο αλαζονικός μάλιστα ώστε ακόμα και πριν την κορύφωση του κοροναϊού δράματος με άγνωστο τον αριθμό των θυμάτων στις βδομάδες που ακολουθούν, και πάντα στηριγμένοι σε αμφισβητούμενες δημοσκοπήσεις, το κομματικό επιτελείο του Κυριακούλη Μητσοτάκη να κάνει σχέδια… εκλογών με ονειρώξεις θριάμβου και ολοκληρωτικής εξαφάνισης του ΣΥΡΙΖΑ και της κακιάς αριστεράς.
Αυτό όμως δυστυχώς υποδηλώνει και κάτι άλλο που επίσης δυστυχώς, φροντίζουν να επιβεβαιώνουν τα παπαγαλάκια της Μητσοτάκειας Νέας Δημοκρατίας στα ΜΜΕ και στα κοινωνικά δίκτυα, ότι ο Κυριακούλης και οι συν αυτώ παρατρεχάμενοι αντιμετωπίζουν/βλέπουν τους ψηφοφόρους σαν οπαδούς και όχι σαν ώριμους πολίτες με κριτικό πνεύμα, δημοκρατικές αξίες και ηθικό αισθητήριο.
Η λέξη “οπαδός” παράγεται από το αρχαίο ρήμα “οπάζω”, που σημαίνει: ακολουθώ, καταδιώκω. Κι ενώ θα μπορούσε να σημαίνει: αυτόν που υποστηρίζει πρόσωπα, ιδέες, θεσμούς ή ομάδες σε πολιτικό, ιδεολογικό, κοινωνικό, θρησκευτικό ή άλλο επίπεδο, στην πραγματικότητα ορίζει αυτόν που υποστηρίζει με φανατισμό κάποιον ή κάτι με πάθος που υπερβαίνει την λογική. Ο οπαδός παράλληλα δεν είναι αυτόνομος, είναι ένα εξάρτημα, που μαζί με άλλα εξαρτήματα απαρτίζουν όχλους και μάζες. Εν ολίγοις, ο οπαδός είναι ένας ακόλουθος με μηδέν κρίση, αξίες και αισθητήριο επαφιέμενος τυφλά στα λόγια κάποιου άλλου.
Μεταπολεμικά οι ψυχασθενείς ακόλουθοι του Χίτλερ επικαλέστηκαν αυτόν ακριβώς τον ρόλο/τίτλο όταν ήρθε η ώρα να λογοδοτήσουν, τον ρόλο του οπαδού. Και μάλιστα τον συνδυάσανε με τα: “υπάκουα εντολές” και το… “μαγεύτηκα”, δίνοντας μια ακόμα διάσταση εγκληματικά και διαστροφικά θανατηφόρα σε αυτήν του οπαδού. Και όχι, το παράδειγμα δεν είναι καθόλου υπερβολικό ειδικά όταν αφορά την επικινδυνότητα των οπαδών κι αν αναλογιστεί κανείς τι αλάλαζαν πριν από μερικές βδομάδες οι οπαδοί του Μαρινάκη, (γνωστού επενδυτή/κουμπάρου της οικογενείας Μητσοτάκη/Μαρέβα και λοιπά) έξω από την Βουλή των Ελλήνων αφού είχαν αποκλείσει Αμαλίας και Σταδίου: “κράτος δεν είναι ο πρωθυπουργός, κράτος είναι ο Ολυμπιακός”.
Αλλά μην μου πει ποτέ κανείς ότι τα 2.252.000 Έλληνες που ψήφισαν Μητσοτάκη τον Ιούλιο του 2019 είναι όλοι αστοί, νεοφιλελεύθεροι, Βαρδινογιάννηδες και Λάτσηδες. Οι περισσότεροι είναι μικρομεσαίοι, μικροεπιχειρηματίες, μικροτέτοιοι και μικροαλλιώς μέχρι του μικροαπατεώνες και μικροαρπαχτάκηδες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι που έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους την κατσίκα του γείτονα αποφάσισαν ότι δεν μπορούμε να είμαστε όλοι ίσοι και όμοιοι στην χώρα των… ευκαιριών που ζούμε και έτσι ψήφισαν Κυριακούλη. Με τον ίδιο τρόπο και με την ίδια ακριβώς λογική που οι περισσότεροί τους είχαν στο παρελθόν ψηφίσει Σημίτη, Κωστάκη ή ακόμα και Γιωργάκη. Είχαν ψηφίσει και Τσίπρα με την ίδια ακριβώς λογική. Αυτήν την εγωκεντρική και ατομικά συμφεροντολογική λογική που δεκαετίες τώρα κατευθύνει τον χωρίς ιστορική ή ταξική συνείδηση μικρομεσαίο-χαμηλοχαμηλό Έλληνα ψηφοφόρο. Την λογική που ψήφισε Τσίπρα όχι γιατί έφερνε την ισότητα και την δικαιοσύνη που παιάνιζε αλλά γιατί υποσχέθηκε ότι… δεν θα πληρώσουν τα χρωστούμενα. Την λογική που ήθελε τα λεφτά να υπάρχουν και την λογική που ήθελε τον Τσοβόλα να τα δίνει όλα.
Και τι προσέφερε σε αυτόν τον ψηφοφόρο ο Κυριακούλης τους μήνες που πρωθυπουργεύει; Τον πρόδωσε Μακεδονικά αλλά… μικρό το κακό για τον ευέλικτο Μακεδονομάχο. Τον πρόδωσε όμως οικονομικά. Του υποσχέθηκε λιγότερη εφορία και οι μόνοι που είδαν λιγότερη εφορία είναι τα αφεντικά του… του μικρομεσαίου και του χαμηλοχαμηλού. Του υποσχέθηκε αυξήσεις και κοντεύει να του πάρει ακόμα κι αυτά που του έδωσε ο Τσίπρας. Του υποσχέθηκε επενδύσεις και ακόμα κι ο Μαρινάκης κάνει επενδύσεις στην εγγλέζικη ομάδα του. Του υποσχέθηκε βοήθεια και ετοιμάζεται να του πάρει το σπίτι. Του υποσχέθηκε λιγότερο κράτος και έχει κάνει δημοσίους υπαλλήλους όποιον έχει βαφτίσει ή παντρέψει Μητσοτάκης, Κεφαλογιάννης και Βαρβιτσιώτης. Του υποσχέθηκε τις παλιές καλές ημέρες και βλέπει τις παλιές μέρες Σαμαρά και μνημονίων να έρχονται. Του υποσχέθηκε την κατσίκα του γείτονα και την βλέπει παϊδάκια στο σπίτι του νταβατζή του υπουργού. Και τώρα τον θέλει κι… οπαδό! Ακόλουθο με μηδέν κρίση, αξίες και αισθητήριο αλλά πάνω από όλα χωρίς αυτό το ατομικιστικό κίνητρο που έχει λειτουργήσει σταθερά και καθοριστικά για δεκαετίες.
Αυτή όμως η περίεργη ασυλία που απόλαυσε ο Κυριακούλης έχει αρχίσει να τελειώνει παρ’ όλες τις προσπάθειες της Pulse, του Σκάι του Ευαγγελάτου, του Πορτοσάλτε και του κάθε αρουραιοπαπαγάλου που ξεφυτρώνει στο διαδίκτυο κουνώντας το δάχτυλο με γελοιότητες περί καλής δεξιάς και κακής αριστεράς. Και ξέρετε τι είναι το πλέον ειρωνικό; Άρχισε πάλι να δουλεύει η… επιλεκτική μνήμη του Έλληνα. Αυτό που ενώ πριν από μερικούς μήνες είχε “ξεχάσει” ότι Μητσοτάκης, Γεωργιάδης, Βορίδης, Σαμαράς και λοιποί πολιτικοί απατεώνες πριν από λιγότερο από δέκα χρόνια κατέστρεψαν την Ελλάδα τώρα… θυμάται ότι Μητσοτάκης, Γεωργιάδης, Βορίδης, Σαμαράς και λοιποί πολιτικοί απατεώνες πριν από λιγότερο από δέκα χρόνια κατέστρεψαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Και ίσως… ίσως να αποφασίσουν να μην είναι πια… οπαδοί!
ΥΓ. Μια προσωπική συμβουλή προς όλα τα πολιτικά επιτελεία, (ειδικά αυτό του Κούλη) τα κοινωνικά δίκτυα απασχολούν πολύ κόσμο αλλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ! Ας το προσέξουν πριν η πραγματική ζωή τους χτυπήσει κατακούτελα.
