γράφει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος.
Η «εισβολή» που επιχείρησε η Τουρκία στα σύνορα του Έβρου, με πολιορκητικό κριό τους μετανάστες, τουλάχιστον στην παρούσα φάση, κατέληξε σε ήττα της Άγκυρας και περήφανή νίκη για την Ελλάδα. Όλα ξεκίνησαν από την απέλπιδα προσπάθεια του Ερντογάν να δημιουργήσει άμεσα έναν αντιπερισπασμό στις άσχημες ειδήσεις που λάμβανε από την Συρία. Εκεί, διενεργώντας, εντελώς παράνομα, στρατιωτικές επιχειρήσεις επί ξένου εδάφους, συνεργαζόμενος με ακραίες ισλαμιστικές οργανώσεις, επιδιώκει να δημιουργήσει ντε φάκτο τουρκικές ζώνες κατοχής, ανάλογες με αυτήν στην Κύπρο.
Έως τώρα, ο «σουλτάνος» είχε πετύχει τον στόχο του, εκμεταλλευόμενος την αντιπαράθεση Ρωσίας-ΗΠΑ. Η αντεπίθεση, όμως, του στρατού του Άσαντ, με την συνδρομή της ρωσικής αεροπορίας, έφερε τον τουρκικό στρατό σε δεινή θέση. Η αύξηση των φερέτρων με Τούρκους στρατιώτες που επέστρεφαν από το μέτωπο της Συρίας βάρυναν την ατμόσφαιρα, και ιδιαιτέρως μετά το συντριπτικό ρωσικό πλήγμα που είχε αποτέλεσμα πάνω από 30 νεκρούς και δεκάδες τραυματίες. Η Άγκυρα εσπευσμένως τράβηξε από το συρτάρι το μεταναστευτικό χαρτί, για να αλλάξει η ατζέντα της δημόσιας συζήτησης. Ταυτόχρονα, ήλπιζε ότι μια μαζική επέλαση μεταναστών εντός ελληνικού εδάφους θα δημιουργούσε πολιτική αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα και πίεση στην Ευρώπη. Ως εκ τούτου, θα ανέβαζε αισθητά τα οικονομικά οφέλη από την Ευρώπη για τη συντήρηση των εκατομμυρίων μεταναστών που διαμένουν στην Τουρκία, αλλά και θα λάμβανε στήριξη στην προσπάθεια δημιουργίας ελεγχόμενων ζωνών επιρροής εντός της Συρίας.
Ο Ερντογάν θεωρούσε ότι θα κατάφερνε εντός των αργιών της Αποκριάς να δημιουργήσει τετελεσμένα. Λογάριαζε, όμως, χωρίς τον ξενοδόχο. Γιατί η ελληνική κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αντέδρασαν άμεσα. Έχοντας «διαβάσει» καλά τις τουρκικές προθέσεις, η Ελλάδα αντέταξε σθεναρή στάση αποτροπής. Οι προσπάθειες των μεταναστών, ενορχηστρωμένες από τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας -όπως αποκαλύπτει τώρα το Der Spiegel- και σε αγαστή συνεργασία με τη στρατοχωροφυλακή, τους τζανταρμάδες, βρήκαν «τείχο». Είναι αυτό το «τείχος», που οι διάφοροι δικαιωματιστές και δήθεν προοδευτικοί πολέμησαν με λύσσα, όταν είχε παρθεί η απόφαση να υψωθεί. Αν και το σπουδαιότερο τείχος ήταν η αποφασιστικότητα του στρατού, των δυνάμεων ασφαλείας και των εθνοφυλάκων, που φύλαξαν επί 4 εβδομάδες τις θρακικές Θερμοπύλες. Η Ευρώπη και όλος ο κόσμος διαπίστωσαν ότι η Ελλάδα έχει σύνορα αδιάτρητα, ότι έχει δυναμικό που ξέρει να τα υπερασπιστεί, ότι έχει πολιτική ηγεσία αποφασιστική, και ταυτόχρονα, ότι έχει έναν λαό που σχεδόν σύσσωμος επικροτεί και συντάσσεται με αυτήν την πολιτική.
Αυτή ήταν η μεγαλύτερη νίκη για την χώρα. Δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξουμε ότι η περιπέτεια του Έβρου άνοιξε μια νέα σελίδα. Η στάση μας αυτή, αντί να επιφέρει την αρνητική κριτική και τις πιέσεις εκ μέρους των ηγεσιών της ΕΕ, των κρατών μελών και της ευρωπαϊκής κοινωνίας των πολιτών, όπως ανέμενε η Άγκυρα, δημιούργησε ένα κύμα συμπαράστασης προς την Ελλάδα -εξαιρουμένων βέβαια των γνωστών ΜΚΟ και των «προστατών» τους. Σε αυτό, αναμφίβολα, έπαιξε ρόλο η αλλαγή διαθέσεων για το μεταναστευτικό στην Ευρώπη, αλλά και η διαπίστωση ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που επιχειρούσαν να εισέλθουν σε ευρωπαϊκό έδαφος δεν ήταν Σύριοι πρόσφυγες αλλά οικονομικοί μετανάστες από κάθε γωνιά της Ασίας και της Αφρικής.
Το σημαντικότερο, όμως, ρόλο έπαιξε η ενεργητική διπλωματική δραστηριότητα της κυβέρνησης. Έχοντας ως γερό χαρτί την αποφασιστικότητα επί του εδάφους, μετέτρεψε στα μάτια των Ευρωπαίων την Ελλάδα από νήσο Έλις, σε αναπόσπαστο σύνορο της Ευρώπης. Η συμμετοχή στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων της Αυστρίας, της Πολωνίας, της Κύπρου και άλλων κρατών στην «μάχη του Έβρου» καταδεικνύει στην πράξη ότι η Ελλάδα κέρδισε και σε αυτό το πεδίο. Έτσι διαψεύσθηκαν όλες οι Κασσάνδρες που ήθελαν τη χώρα με κατεβασμένα χέρια να παίζει το παιχνίδι του Ερντογάν στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Με αφορμή τον κορονοϊό, και με την ουρά στα σκέλια, οι Τούρκοι, βλέποντας ότι ο εκβιασμός τους έπεσε στο κενό, ξέστησαν το σκηνικό στο Παζάρ Κουλέ. Μην έχουμε, όμως, ψευδαισθήσεις. Οι τουρκικές απόπειρες θα επαναληφθούν. Δεν χρειάζεται να ακούσουμε τον αμετροεπή υπουργό Εσωτερικών Σοϊλού για να το αντιληφθούμε. Η Άγκυρα στους μακροπρόθεσμους νέο-οθωμανικούς της σχεδιασμούς έχει ενταγμένους και τους μουσουλμάνους μετανάστες. Γι’ αυτό, όπως είπε και ο πρωθυπουργός, απαιτείται επαγρύπνηση. Και στον Έβρο αλλά και στο Αιγαίο, τα τείχη πρέπει να μείνουν όρθια. Με κάθε θυσία. Μετά την πρώτη μάχη γνωρίζουμε ότι αν θέλουμε μπορούμε! Όλοι οι Έλληνες, πλην των γνωστών Λακεδαιμονίων, στηρίζουν αναφανδόν αυτήν την επιλογή.
