γράφει ο Νίκος Παπαδόπουλος.
Με αφορμή τα τελευταία δυσάρεστα γεγονότα στην εμπόλεμη ζώνη της παραλιακής και φυσικά σε όλα τα μέτωπα του πολέμου που καθημερινά δίνονται μάχες, στην Κηφισίας, στη Μεσογείων, στη Βουλιαγμένης, στο ποτάμι, στις Ε.Ο. και παντού σε όλη την Ελλάδα. Στη μάχη ποιος θα προσπεράσει τον άλλον αντικανονικά, ποιος θα παραβιάσει πιο γρήγορα το στοπ και φυσικά τα καινούργια παιχνίδια που είναι διαδεδομένα «οδηγώ και δεν κοιτώ, δεν ακούω, δεν φρενάρω και δεν σταματάω».
Όσοι τελικά γλυτώσαμε από το ενεργητικό ή παθητικό κάπνισμα νομίζουμε ότι γλυτώσαμε και θα ζήσουμε πολλά χρόνια… αμ δε… κάποιος θα σε βρει. Μηχανάκι θα ναι, ταξί θα ναι, Ι.Χ θα ναι, νταλίκα θα ‘ναι;
Οι θηρευτές είναι παντού και πάνε και σε σχολές οδηγών για να μάθουν και σημάδι. Μπορεί να σε πετύχουν από μπροστά, από πίσω, από το πλάι. Οδηγοί με ταμπεραμέντο που τους αρέσουν όλες οι θέσεις και οι στάσεις.
Τα τελευταία χρόνια, ειδικά στις πυκνοκατοικημένες πόλεις που είναι δύσκολο να δημιουργηθούν νέοι δρόμοι, η Πολιτεία και οι Δήμοι συνεργάστηκαν με την έμπνευση των πεφωτισμένων οδηγών -πρωτοστάτησαν φυσικά τα δίκυκλα και μετά ακολούθησαν τα άλλα τροχοφόρα, μικρά και μεγάλα. Όλοι οι πεζόδρομοι και τα πεζοδρόμια έγιναν ένα με τους δρόμους. Κρατώντας βέβαια τη γραφικότητά τους με τα πλακόστρωτα, τις στάσεις λεωφορείου και τα παγκάκια.
Βέβαια πρέπει να γίνει μία οργανωμένη προσπάθεια από τη Πολιτεία οι πεζοί να μην σουλατσάρουν όποτε τους καπνίσει. Προτείνω να περπατούν στα πεζοδρόμια συγκεκριμένες ώρες για να μην ενοχλούν και προκαλούν ατυχήματα στους οδηγούς 6-8 το πρωί για να πάνε στη δουλειά τους και 6-8 το απόγευμα για να γυρίσουν στα σπίτια τους.
Σχολές οδηγών, εξετάσεις γραπτές, εξετάσεις προφορικές, εξετάσεις για δίπλωμα. Πραγματικά φίλοι μου, πιστεύετε το πρόβλημα είναι οι σχολές οδηγών ή ο τρόπος των εξετάσεων; Και πιστεύετε ότι το πρόβλημα λύνεται με αυστηρότερες εξετάσεις, με περισσότερες θεωρητικές ερωτήσεις και περισσότερα μαθήματα;
Αυτός ο καθημερινός πόλεμος στην άσφαλτο, κάθε νομός και εμπόλεμη ζώνη, κάθε πόλη μια Δαμασκός και μια καθημερινότητα για να πας στη δουλειά σου και να γυρίσεις είναι μια κούρσα θανάτου.
Φίλοι μου ξυπνήστε. Οι χιλιάδες νεκροί τα τελευταία πενήντα χρόνια στην άσφαλτο, οι δεκάδες χιλιάδες τραυματίες και επίσης χιλιάδες άνθρωποι που σακατεύτηκαν για πάντα, ακρωτηριάστηκαν και έμειναν ανάπηροι είναι σαν μια χώρα που βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο. Από τη Κορέα πήγαμε στο Βιετνάμ, μετά στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Συρία και προχωράμε ακάθεκτοι…
Η πλάκα είναι πως μερικοί φοβούνται πόλεμο με τη Τουρκία. Πιστεύετε πως αρκούν οι θεωρητικές εξετάσεις που οι μισές είναι ερωτήσεις για μηχανικούς αυτοκινήτων λες και θα πας μηχανικός στη Φεράρι και αν κάνεις μόνο ένα λάθος είσαι ικανός, αλλά να κάνεις δύο θεωρείσαι ανίκανος και κόβεσαι; Ή αρκεί αυτή η σκληρή δοκιμασία αριστερό-δεξί παρκάρισμα και οπισθογωνία; Ξέρετε πόσο επικίνδυνο είναι αν δεν τα ξέρεις αυτά καλά;
Παιδιά μετά από τόσα χρόνια έχω καταλήξει μελετώντας φυσικά τον εαυτό μου και τον μέσο Έλληνα οδηγό προτείνω στον Κυριάκο από εδώ και μπρος τα διπλώματα να μην τα δίνει το Υπουργείο Μεταφορών αλλά το Υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας.
Εντάξει, το ξέρω σαν το φέρνω απέξω απέξω δεν χρειαζόμαστε δασκάλους οδήγησης, ούτε αυστηρότερους νόμους. Και φυσικά όχι σχολές οδηγών. Τσάμπα τα λεφτά.
Τα διπλώματα πρέπει να τα δίνουν από δω και μπρος σύμβουλοι ψυχικής υγείας και φυσικά όλα τα τεστ να γίνονται από ψυχολόγους και -γιατί όχι- από ψυχιάτρους.
Όταν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν σέβεσαι το δώρο της ζωής που σου έδωσε ο Θεός και η φύση. Όταν δεν σέβεσαι τη ζωή του άλλου που είναι μπροστά σου, δίπλα σου, απέναντί σου και φυσικά δε νοιάζεσαι για το πόνο που θα προκαλέσεις σε όλους τους ανθρώπους που σε αγαπάνε, την οικογένειά σου, τους συγγενείς σου, τους φίλους σου, αλλά και σε άλλους ανθρώπους πιστεύεις στα αλήθεια πως δεν χρειάζεσαι γιατρό;;
Εδώ που τα λέμε πρέπει να ξεκινάμε με ένα τεστ IQ. Σε μερικούς δυστυχώς η κλίμακα είναι χαμηλότερη και από τον βαθμό νοημοσύνης των δελφινιών. Φυσικά συνεχίζουμε με τεστ ανακλαστικών – βλέπουμε, ακούμε, γυρίζει το κεφάλι αριστερά / δεξιά, λειτουργεί το μυικό σύστημα και όλα αυτά πριν το ΜΠΑΜ. Και όταν περάσουμε από όλα αυτά, τελικές εξετάσεις για να πάρεις το δίπλωμα ώστε να θεωρηθείς ικανός, ψυχρομετρικά τεστ.
Φυσικά όλα αυτά πρέπει να γίνονται σε «τακτά χρονικά διαστήματα» π.χ ανά δεκαετία γιατί πήρες το δίπλωμα στα 25 μέχρι τα 65 που έχουν περάσει μόλις 40 χρόνια όλα είναι καλά; Και εδώ που τα λέμε μέσα σε 40 χρόνια τι να έχει αλλάξει; Είναι ένα μικρό χρονικό διάστημα, μισής επίγειας ζωής περίπου… να έχεις κάνει 3 γάμους; Να έχεις αποκτήσει 4 παιδιά και 2 διαζύγια; Να σου έχει πάρει κανένα σπιτάκι η τράπεζα; Να σου έκλεισαν τα μνημόνια την επιχείρηση σου; Να έχεις αποκτήσει από τη καλοπέραση και τη πολύ ευτυχία λίγο ζάχαρο, λίγη χοληστερίνη, κάτι αρθριτικά, άλατα – πιπέρια και άλλα μπαχαρικά. Να συνεχίσω;
Βέβαια είναι πολύ σπάνιο μετά τα 50 να μην βλέπεις καλά, κάτι μυωπίες – κάτι πρεσβυωπίες, κάτι καταρράκτες Νιαγάρα, Ιγκουασού και άλλο.
Εγώ πάντως παιδιά είμαι ένας πάρα πολύ καλός οδηγός, δεν μου αρέσει να λέω ψέματα σπάνια κάνω παραβάσεις και μόνο καμιά φορά όταν είμαι μόνος, γιατί όταν είμαι με τη γυναίκα μου έχω τη Τροχαία συνοδηγό.
Πέρασα τις προάλλες όλα τα τεστ IQ, οριακά αλλά πέρασα. Πέρασα και τα τεστ ανακλαστικών -βέβαια φοράω φακούς επαφής και ένα πολύ πολύ μικρό ακουστικό στο αυτί και ευτυχώς για τη μέση και τα πόδια έχω τη ζώνη της Φιρτέκ και ένα μασαζοκαλσόν για τη κυκλοφορία του αίματος. Και μόλις χθες πέρασα και το ψυχιατρικό τεστ. Ας είναι καλά οι βαλεριάνες, πήρα ένα ολόκληρο βαζάκι 60 ταμπλέτες σε 6 ώρες. Ας είναι καλά η Health Aid.
Μου είπαν οι γιατροί δεν έχω κάτι σοβαρό, είμαι «λίαν καλώς», ικανός οδηγός, έχω λίγες αγχώδεις εκδηλώσεις και όταν πιέζομαι πολύ με πιάνουν λίγα ψυχοσωματικά. Αλλά μην φοβάστε μπορώ να οδηγήσω. Κλείνω κλείνω τώρα που τα σκέφτομαι όλα αυτά και τα βλέπω στο χαρτί και στον υπολογιστή πάει να με πιάσει κρίση πανικού.
Παιδιά γεια σας και να προσέχετε. Να είστε όλοι καλά και να οδηγείτε προσεχτικά.
