γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Προχθές άκουγα στο τηλέφωνο φίλο νεοδημοκράτη να με διαβεβαιώνει ότι: «στις 7 Ιουλίου το βράδυ θα έχουμε κοινοβουλευτική αυτοδυναμία», συμπληρώνοντας πιο σιγά και με διάθεση συνωμοσιολογίας ότι «θα είναι οριακή αλλά …αυτοδυναμία.»
Η αλήθεια είναι ότι όλα τα αποτελέσματα -κρυφών και φανερών δημοσκοπήσεων, ανεξάρτητα αξιοπιστίας, είναι αναμφισβήτητα ευνοϊκά για την Νέα Δημοκρατία, παρόλα αυτά η πιθανότητα αυτοδυναμίας φαίνεται μάλλον δύσκολη στα όρια του απίθανη. Όλα εξαρτώνται στο κατά πόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα καταφέρει να «κερδίσει» τους αναποφάσιστους που συνεχίζουν να κυμαίνονται στο αποφασιστικό 12%.
Την ίδια στιγμή η μη συμμετοχή στις εκλογές του Ποταμίσιου Θεοδωράκη και του ψεκασμένου Καμμένου δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα ισορροπιών. Θα τα καταφέρει η Φώφη και το ΚΙΝΑΛ να πιάσουν το ποσοστό που θα στηρίξει μια κυβέρνηση Μητσοτάκη και με ποιούς όρους θα το κάνει αν το κάνει; Θα γίνει η Φώφη Βενιζέλος ή θα θυμηθεί ότι η ρίζες της είναι στο ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου και του …Γεννηματά;
Και μιας και είμαστε στην Φώφη, οι αντιδράσεις – πραγματικές ή δια των ΜΜΕ εικονικές – για την εκπαραθύρωση Βενιζέλου μήπως καλύπτουν την βαθύτερη κρίση στο κίνημα και είναι μεταξύ ΚΙΝΑΛ και του αναγεννημένου ρεύματος ΠΑΣΟΚ που συνεχίζει να αποτυγχάνει να πλησιάσει η Γεννηματά;
Ξέρετε όλα αυτά τα ερωτηματικά είναι πραγματικά και θυμίζουν λίγο το κουτί της Πανδώρας γιατί το ένα ερωτηματικό φέρνει το άλλο και το κάθε καινούργιο είναι χειρότερο από το προηγούμενο.
Η Φώφη είναι στριμωγμένη από το ΠΑΣΟΚ, της αρέσει δεν της αρέσει, γιατί η βάση του ΚΙΝΑΛ είναι το ΠΑΣΟΚ, το παραδοσιακό, το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Αυτό το ΠΑΣΟΚ ακούει Μητσοτάκη και τρέχει όσο γίνεται πιο μακριά. Πως θα τους πείσει για συνεργασία τώρα και ειδικά μετά τα Σαμαρικοδουλικά χρόνια που ο Βενιζέλος έδωσε άλλοθι και συγχωροχάρτι στην πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση για να ξεζουμίσει τον Έλληνα; Με ποια επιχειρήματα; Για να σώσουμε την Ελλάδα από τους …κομμουνιστές; Αν έστω και σκεφτεί κάτι τέτοιο έχασε αυτονυχτί όλο το ΠΑΣΟΚ.
Αλήθεια πως φαντάζεται ότι θα αφήσουν οι ΠΑΣΟΚοι, την κόρη του εμπνευστή του ΕΣΥ να το ξεπουλήσει στον Μαρινάκη;
Και ας πούμε ότι η Φώφη αδιαφορεί για το τι σκέφτεται η βάση για τον Κούλη και γίνεται παρά τον Άδωνι αντιπρόεδρος, τι θα γίνει αν μετά από ένα χρόνο η πίεση από την ΠΑΣΟΚική βάση γίνει τόσο έντονη ώστε να αρχίσουν ανεξαρτητοποιήσεις βουλευτών και η μεν Φώφη μπει στον δρόμο που χάραξε ο Θεοδωράκης η δε Νέα Δημοκρατία βρεθεί στην ανάγκη αναζήτησης νέου εταίρου;
Και κάπου εκεί είναι που βγαίνει το τέρας από το κουτί της Πανδώρας που λέγαμε. Για τους Άδωνι, Τζαβάρα, Βορίδη και λοιπά χουντοφασιστοειδή της ΝΔ δεν θα είναι πιο εύκολο να «συνεργαστούν» με τους Μιχαλολιάκο και Κασιδιάρη – παρά την προβλεπόμενη πτώση – από ό,τι σε όποια ομιχλώδη συνεργασία με τους Νικητιάδη, Παπανδρέου ή Σκανδαλίδη; Θα περιμένουν ή στην πρώτη στραβή θα αρχίσουν κι αυτοί την πίεση;
Αμ αυτόν τον Βελόπουλο; Τι θα πάρει στις εθνικές εκλογές ο εθνικός παραμυθάς; Όλες οι δημοσκοπήσεις τον βλέπουν εντός Βουλής. Τι θα τον κάνει ο Μητσοτάκης; Υπουργό αμύνης, εξωτερικών ή καλύτερα ενημέρωσης; Μην βιάζεστε να αρνηθείτε πριν αλέκτωρ λαλήσει γιατί κι άλλοι είπαν το «ποτέ» αλλά …είδαμε θαύματα την τελευταία δεκαετία.
Βέβαια όλα αυτά θα μπορούσαν και να είναι worst case scenario, που λένε και οι Εγγλέζοι, αν δεν υπήρχε ένα στοιχείο που κάνει τα πάντα πιθανά κι αυτό το στοιχείο έχει ονοματεπώνυμο, Κυριάκος Μητσοτάκης. Παρόλη την πραγματικά καλά οργανωμένη προεκλογική εκστρατεία της Νέας Δημοκρατίας, ο αρχηγός της δεν έχει «ρεύμα». Ειδικά ανάμεσα στους αναποφάσιστους. Το όνομα και το παρελθόν τόσο του ίδιου του Κυριάκου όσο και της οικογένειας Μητσοτάκη δεν εμπνέει, δεν …πουλάει πια. Και όχι δεν είναι οι ΣΥΡΙΖΑιοι που θυμίζουν τα πεπραγμένα της οικογενείας αλλά η μνήμη. Τέσσερα χρόνια δεν είναι αρκετά για πολλούς για να υιοθετήσουν στάση …χρυσόψαρο.
Ο Σημίτης ήταν εξίσου άοσμος, άγευστος, εξίσου πολύ κακός ομιλητής και χωρίς «ρεύμα», γι’ αυτό προσπαθήσαν – επιτυχημένα – να τον πουλήσουν σαν τον «τεχνοκράτη» ειδικό που ξέρει τι κάνει πίσω από το γραφείο και τους αριθμούς κι όχι μπροστά στις κάμερες. Στην μεταπαπανδρεϊκή εποχή, που ο Έλληνας είχε μπουχτίσει στην προσωπολατρία, ο Σημίτης ήταν μια …αλλαγή. Τον Κούλη πώς να τον πουλήσεις; Γόνος ευπόρου λόγω πολιτικής οικογενείας, σπουδαγμένος ιδιωτικά και καλοπληρωμένα, πιασμένος στα πράσα να τα παίρνει από γερμανικό κολοσσό με ιδιαίτερα οικονομικά συμφέροντα στην Ελλάδα και ο υπουργός που εθελοντικά εφάρμοσε τα πρώτα μνημόνια απολύοντας …καθαρίστριες. Δεν πιάνεται από πουθενά.
Και για να μην πείτε ότι τον ξέχασα, από την άλλη ο …χαρισματικός Τσίπρας. Παραμυθάς μέγεθος Παπανδρέου αλλά χαρισματικός εμβέλειας Αντρέα. Λαοπλάνος, όπως θέλετε τον λέτε, αλλά ακόμα και συγκριτικές μετρήσεις τηλεθέασης μεταξύ του Αλέξη και του Μητσοτάκη φτάνουν για να καταλάβει κανείς ποιος αγγίζει, ποιος πουλάει, ποιος έχει το λέγειν.
Για τις εκλογές του Ιουλίου δεν υπάρχουν προβλέψεις και παίζουν όλα, από την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας μέχρι το σχηματισμό κυβέρνησης από τον Αλέξη με πολλούς συνδυασμούς στα ενδιάμεσα. Όλα είναι πιθανά, αυτό που όμως είναι σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα θα ξαναμπεί σε ένα πολύ σκοτεινό τούνελ από ανθρώπους που ευημερούν στο σκοτάδι. Και για να σας προλάβω, όχι δεν μιλάω μόνο για την Νέα Δημοκρατία, δυστυχώς η ακραία πόλωση του τελευταίου καιρού από όλες τις πλευρές δύσκολα θα κρυφτεί το βράδυ της 7ης Ιουλίου όποιο και να είναι το αποτέλεσμα. Κι αυτό το αύριο είναι που τρομάζει εμένα.
*************************
Επίκαιρος πάντα με σκίτσο του και σήμερα ο Θάνος Ραφτόπουλος.
*************************
Στη φωτογραφία …ε…ε…ε…ε…έρχεται!
