Guest

2 χρόνια από το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα

 

Το γεγονός ότι μια βδομάδα αργότερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τη στήριξη της, συντριπτικά ηττημένης, μνημονιακής «αντιπολίτευσης» εξαέρωνε τη σημαντικότερη λαϊκή στήριξη που προσφέρθηκε ποτέ σε κυβέρνηση στην πιο κρίσιμη μεταπολεμικά μάχη αντίστασης και χειραφέτησης, δε μειώνει σε τίποτα τη σημασία της λαϊκής νίκης. Κάνει ωστόσο πολιτικά αποκρουστικότερη τη μεταστροφή που ακολούθησε την άνευ όρων συνθηκολόγηση μιας κυβέρνησης που είχε εκλεγεί με ηχηρή απελευθερωτική εντολή. Και όχι μόνο πολιτικά αποκρουστική: Η λαϊκή απόφαση να μην υπογραφεί ένα καινούργιο – Τρίτο – Μνημόνιο ήταν συντριπτική και ως προς την έκταση της λαϊκής συμμετοχής. Ξεπερνώντας με άνεση το συνταγματικό όριο γνωμοδοτικής απόφασης σε δημοψήφισμα, κατέστησε τη λαϊκή βούληση απελευθέρωσης από την τροϊκανική τυραννία και τη μνημονιακή δουλεία ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΗ και ΑΝΕΚΛΗΤΗ. Ο παραμερισμός μιας δεσμευτικά εκφρασμένης λαϊκής βούλησης χωρίς οποιαδήποτε συνέπεια – η πιο τρανταχτή απ’  όλες τις περιπτώσεις παραβίασης της τυπικής και ουσιαστικής λειτουργίας της πολιτικής δημοκρατίας και νομιμότητας – άνοιξε ένα μεγάλο λογαριασμό: Μέχρι σήμερα επίσης συνταγματικά ανεξόφλητο.

pos-peiraiwsΔυο χρόνια αργότερα, όντως «οι μάσκες έχουν πέσει»: Η πολιτική που έχει ως αποτέλεσμα την ερημοποίηση της χώρας και το ρήμαγμα της ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών, συνεχίζεται για όγδοη χρονιά. Μετά τη δημοσιοποίηση, μέσα στο τελευταίο δίμηνο, των τριών επίσημων σεναρίων ως προς την προοπτική και βιωσιμότητα του χρέους (ESM/ Γερμανικού Υπ.Οικονομικών, ΔΝΤ και, πιο πρόσφατα, ΕΕ) οποιοσδήποτε διαθέτει στοιχειώδη κριτική ικανότητα κατανοεί τον κοινό τόπο όλων των «υπολογισμών» των δανειστών: Η πολυδιαφημιζόμενη από την κυβέρνηση προοπτική «εξόδου από τα μνημόνια και την επιτροπεία το 2018» – στρωμένη ήδη με προνομοθετημένα μέτρα για πρωτογενές πλεόνασμα «αίματος» 3,5%, οριστικής μετατροπής των συντάξεων σε επιδόματα και ολοκλήρωσης του φορολογικού τσακίσματος των εισοδηματικά  ασθενέστερων, που συνιστούν μια πρώτη δέσμη «μέτρων» ενός Τετάρτου Μνημονίου – οδηγεί σε μια μνημονιακή «μεταμνημονιακή» εποχή πολύ πέραν  του 2022. Κατά κοινή ομολογία όλων των δανειστών, διάρκειας τουλάχιστον μισού αιώνα. 

Αυτό αποδεικνύει ξεκάθαρα σε οποιονδήποτε άνθρωπο καλής θέλησης ό,τι ξέραμε ήδη τότε όλοι όσοι αντιταχθήκαμε και αντιπαλέψαμε την παραβίαση της λαϊκής εντολής της 5ης  Ιουλίου 2015: Ότι το τίμημα απεμπόλησης της λαϊκής εντολής για ανάκτηση κυριαρχίας –  η συνομολόγηση ενός Τρίτου Μνημονίου – κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση οποιασδήποτε εκδοχής απαλλαγής απ’  τις μνημονιακές πολιτικές που καταστρέφουν συστηματικά ό,τι απέμεινε απ’ τη χώρα και τον παραγωγικό της ιστό. Ότι το Τρίτο Μνημόνιο δεν αποτελεί παρά τον τρίτο «σταθμό» στην προαλειφόμενη μακριά διαδρομή της λεγόμενης «εντατικής επιτήρησης» (intensive surveillance, Ευρωπαϊκός Κανονισμός 472/2013 για τις χώρες που είχαν μνημόνια) – δηλ. της διαδικασίας υποβίβασης ενός κυρίαρχου κράτους σε προτεκτοράτο μέσω μονιμοποίησης της μετατροπής του σε «αποικία χρέους».

Στις 15 Ιουλίου 2015 η απεμπόληση μιας συντριπτικής λαϊκής εντολής απελευθέρωσης οδήγησε στο βάθεμα της επιβολής καθεστώτος πλιάτσικου εκ μέρους των δανειστών με τη συναίνεση μιας μνημονιακής, πλέον, από τις 13 Ιουλίου 2015, κυβέρνησης και της, παλαιόθεν μνημονιακής, «αντιπολίτευσης»: Με «αρπαγή της Ελλάδας», καθώς η δημόσια περιουσία οδηγείται για «ρευστοποίηση» επί 99 χρόνια στο «Υπερταμείο» και η ιδιωτική θ’ «απαλλοτριώνεται» από τράπεζες και funds μέσω ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Με «απαγωγή των δημοσίων εσόδων» μέσω της απόσπασης της ΓΓΔΕ/ΑΑΔΕ από το Υπουργείο Οικονομικών οποιασδήποτε δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και τη «μεταφορά» της υπό τον έλεγχο των δανειστών – μοναδικά σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα -, και μάλιστα μια χρονιά που μισθωτοί, επαγγελματίες και αγρότες θα πληρώσουν για ίδια με τα περσινά εισοδήματα έως και 40% μεγαλύτερο φόρο. Με τη μετανάστευση των νέων – που η ψήφος τους καθόρισε τη συντριπτική έκταση της νίκης του ΟΧΙ δυο χρόνια πριν – να προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά της μεγαλύτερης από τις τρεις μέχρι τώρα ελληνικές μεταναστεύσεις. 

Σ’  αυτή τη δεύτερη επέτειο, γίνεται πολύ περισσότερο ξεκάθαρος ο  δρόμος μπροστά στο λαό: Να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Πριν παγιωθεί η ερημοποίηση της χώρας. Πριν η προαλειφόμενη «συνταγματοποίηση του μνημονιακού καθεστώτος» μετατρέψει το Σύνταγμα των Ελλήνων σε συνθήκη θεσμοποίησης μόνιμων δεσμών οικονομικού και πολιτικού καταναγκασμού σε βάρος του λαού και επιβολής σταθερού καθεστώτος υποτέλειας στη χώρα. 

Αυτό που χρειαζόμαστε σήμερα είναι ένα ανοιχτό απελευθερωτικό κίνημα που, στην εξέλιξη της δυναμικής του, θα κατορθώσει να εκφράσει το «όλον» ΟΧΙ: Όλους τους Έλληνες πολίτες, λαϊκούς ανθρώπους και μεσαία στρώματα, νεαρότερους και ηλικιακά μεγαλύτερους, άντρες και γυναίκες, που αψηφώντας το κλίμα φόβου και τερατολογίας σε συνθήκες «προπαγάνδας της πράξης» των κλειστών τραπεζών, όρθωσαν το ανάστημα τους παρά και ενάντια σε όλους τους φόβους και τις αμφιβολίες τους. 

Αυτή την κατεύθυνση, για την ανάκτηση ολόπλευρα της κυριαρχίας της χώρας – κρατικής, οικονομικής, φορολογικής, νομισματικής – προκειμένου να ξανασταθεί στα πόδια της και βέβαια για την κατάκτηση της ελευθερίας και της λαϊκής κυριαρχίας, θα ενισχύσει καταλυτικά η ευρύτερη δυνατή δημοκρατική, πατριωτική, προοδευτική, ριζοσπαστική αντιμνημονιακή συμπαράταξη όλων των δυνάμεων και μεμονωμένων ανθρώπων που είναι ήδη σήμερα αποφασισμένοι: Η παρακμή της χώρας, η μετανάστευση των νέων και η αποσάρθρωση της ζωής της μεγάλης πλειοψηφίας της κοινωνίας δε μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί.   



Δημοσιεύθηκε και στην Εφ. Συν.

 

 

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο
Πρώην Αναπληρώτρια Υπουργός Οικονομικών και Βουλευτής β' Αθηνών.
Η Νάντια Βαλαβάνη (Βαλαβάνη Όλγα-Νάντια) γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 16 Αυγούστου 1954.
  Είναι συγγραφέας και οικονομολόγος, πτυχιούχος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (τότε ΑΣΟΕΕ).
   Εργάστηκε ως μεταφράστρια και τα τελευταία 20 χρόνια σε ασφαλιστική εταιρεία, ενώ από το 1996 μέχρι το 2005 ήταν διευθύντρια ξενοδοχείου στην Κρήτη.
   Ζει στην Αθήνα, είναι παντρεμένη με τον δικηγόρο Δήμο Τσακνιά και έχουν ένα γιο και μια κόρη.
   Μαθήτρια στο Ηράκλειο Κρήτης κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, μαζί με φίλες της πραγματοποίησαν αυθόρμητες δραστηριότητες ενάντια στο καθεστώς. Από τον Ιανουάριο του 1973 συμμετείχε σε όλα τα γεγονότα του οργανωμένου μαζικού φοιτητικού κινήματος και στο παράνομο αντιδικτατορικό κίνημα στην Αθήνα μέσα από τις γραμμές της Αντι-ΕΦΕΕ και της ΚΝΕ. 
    Πρωτοετής φοιτήτρια, συνελήφθη το Φεβρουάριο του 1974 μαζί με άλλα στελέχη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ και μετά από 5μηνη παραμονή υπό ανάκριση σε συνθήκες απομόνωσης στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών στη Μεσογείων, παραπέμφθηκε σε δίκη (που θα γινόταν το Σεπτέμβριο 1974) από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών κατηγορούμενη κυρίως για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αφέθηκε ελεύθερη από τις Φυλακές Κορυδαλλού μετά την κατάρρευση της δικτατορίας τον Ιούλιο του 1974.
   Αντιπρόεδρος του πρώτου μεταδικτατορικού ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών ΑΣΟΕΕ «Σωτήρης Πέτρουλας», πήρε μέρος στο ιδρυτικό συνέδριο της ΕΦΕΕ και εκλέχτηκε μέλος του πρώτου Εθνικού Συμβούλιου της (Ιούνιος 1975).
     Συμμετείχε σε όλους τους μεταπολιτευτικούς κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες και χρημάτισε μέλος του Γραφείου και της Γραμματείας του ΚΣ της ΚΝΕ και αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.
    Ως στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ έχει συμμετάσχει σε πολλά συνέδρια και αποστολές στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, στις ΗΠΑ και στη Μέση Ανατολή. Αποχώρησε από το ΚΚΕ το 1989 διαφωνώντας με τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Τζανετάκη.
   Το 2007 προσχώρησε και έκτοτε συμμετέχει στο ενωτικό εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ ως ανένταχτη.
   Τον Αύγουστο του 2007 ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Αλέκου Αλαβάνου να συμβάλλει στην εκλογή του τότε Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ και βοήθησε ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ στο Ηράκλειο στη σημαντική ενίσχυση σε ψήφους του ψηφοδέλτιου και στην εκλογή Βουλευτή Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ. Η ίδια ήταν η πρώτη επιλαχούσα.
    Στην κρίσιμη και δύσκολη εκλογική μάχη της 4ης Οκτωβρίου 2009 ήταν υποψήφια στο ψηφοδέλτιο Β’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και αναδείχτηκε και πάλι πρώτη επιλαχούσα. Πήρε μέρος στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση του 2010, υποψήφια με το περιφερειακό ψηφοδέλτιο της Ελεύθερης Αττικής.
   Κατά τα τελευταία δυο χρόνια, μέσα απ’ τις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ και του ΜΑΑ συμμετείχε ενεργά σε όλα τα γεγονότα του κινήματος αντίστασης (απεργίες, διαδηλώσεις, κατάληψη της Πλατείας Συντάγματος κ.α.).
   Ταυτόχρονα αγωνιζόταν για την εξασφάλιση της κοινής δράσης και συμπαράταξης κατά προτεραιότητα της κοινωνικής και πολιτικής αριστεράς στο πλαίσιο της ευρύτερης δυνατής μετωπικής πολιτικής συσπείρωσης: Με στόχο την ανατροπή της πολιτικής της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που, σε συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις, τα κόμματα του (πρώην) δικομματισμού κι ένα αστερισμό μικρότερων κομμάτων οδηγούν την εργαζόμενη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας σε κοινωνικό ολοκαύτωμα και τη χώρα σε πλήρη υποτέλεια και σε ολοκληρωτική καταστροφή.
    Στο ίδιο πλαίσιο δραστηριοποιήθηκε και υπήρξε ιδρυτικό μέλος ενωτικών κινήσεων όπως του Βήματος για Διάλογο και Κοινή Δράση της Αριστεράς (Αριστερό Βήμα), της Επιτροπής για το Λογιστικό Έλεγχο επί του Ελληνικού Δημόσιου Χρέους (ΕΛΕ) και των κινήσεων καλλιτεχνών Μαζί ενάντια στη βαρβαρότητα και Καλλιτέχνες ενάντια στο Μνημόνιο.      
    Προσκλήθηκε ως «ελληνίδα δημοσιολόγος» από το κόμμα της γερμανικής αριστεράς DIE LINKE και μίλησε στα γερμανικά για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και τη σχέση της Ε.Ε., της ΕΚΤ και της Γερμανίας μ΄ αυτό, στις 18 Νοεμβρίου 2011 σε ανοιχτή συγκέντρωση με κεντρικό σύνθημα «Ενάντια στη δικτατορία των χρηματιστικών αγορών» στην Πλατεία της Όπερας στο «Τετράγωνο των Τραπεζών» στη Φρανκφούρτη με κεντρικό ομιλητή τον Όσκαρ Λαφοντέν - κι ενώ στην Όπερα βρισκόταν σε εξέλιξη δείπνο της «Ένωσης Ευρωπαίων Τραπεζιτών» με οικοδεσπότες τον πρόεδρο της ΕΚΤ Ντράγκι και τον πρόεδρο της Deutsche Bank Άκερμαν.
    Από χρόνια μελετά το έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ. Άρθρα και δοκίμια της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά τέχνης, σε πολιτικά και επιστημονικά περιοδικά. Έχει συμμετάσχει σε ελληνικά και διεθνή Συμπόσια και ημερίδες για τον Μπρεχτ, ανάμεσα στα οποία και στο κεντρικό γεγονός για τα 50 χρόνια από το θάνατο του, που οργάνωσε η Διεθνής Ένωση για τον Μπρεχτ το 2006 στην γενέτειρα του, το Άουγκσμπουργκ της Βαυαρίας, με ανακοίνωση της για τα διδακτικά θεατρικά έργα του.
    Σχεδίασε και επιμελήθηκε το βιβλίο Μπέρτολτ Μπρεχτ – Κριτικές προσεγγίσεις (Στάχυ 2002 και Πολύτροπο 2004), διεθνή έκδοση με δοκίμια για τον Μπρεχτ, ένα δικό της και 15 γνωστών ειδικών, πανεπιστημιακών από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, αλλά και μεγάλων καλλιτεχνών, όπως η Γκιζέλα Μάι και οι τότε βοηθοί σκηνοθέτες του Μπρεχτ στο Μπερλίνερ Ανσάμπλ, Μ. Βέκβερτ και Κ. Βέμπερ. Το βιβλίο χρησιμοποιείται κατά καιρούς ως διδακτικό εγχειρίδιο σε σεμινάρια για τον Μπρεχτ στα Τμήματα Θεατρολογίας των Πανεπιστημίων Αθηνών, Πατρών και Θεσσαλονίκης. Το μεγαλύτερο μέρος του τελευταίου βιβλίου της Ψωμί και τριαντάφυλλα αφορά δοκίμια και άρθρα για τον Μπρεχτ.
    Έχει μεταφράσει ποιήματα του Μπρεχτ (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή και Οδηγητής), δύο βιβλία με διηγήματα του (Καστανιώτης), το διδακτικό θεατρικό έργο Η εξαίρεση και ο κανόνας (Ομάδα Σύγχρονης Τέχνης του Γιάννη Καλαντζόπουλου, θεατρική σεζόν 1998-1999 και ερασιτεχνικός θίασος νέων, Λεμεσός Κύπρου 2007), καθώς και λογοτεχνικά και παιδικά βιβλία (εκδόσεις Καστανιώτη και Πατάκη).
    Το μυθιστόρημα της Οι εσπερινοί επισκέπτες (Δελφίνι, 1996 και Στάχυ, 1999), διηγήματα, ποιήματα (ανάμεσα τους δύο ατομικές ποιητικές συλλογές, Τέλος Εποχής, Καστανιώτης, 1991 και Στην πόλη της μακριάς προσμονής, Δελφίνι, 1994), αφηγήματα και δοκίμια της έχουν εκδοθεί σε ατομικές και συλλογικές εκδόσεις από τους εκδοτικούς οίκους Κάλβο (Διήγημα ’71, 16χρονη μαθήτρια), Καστανιώτη, Δελφίνι, Σύγχρονη Εποχή, Νέα Σύνορα-Λιβάνης, Στάχυ, Οδηγητής, Πολύτροπο, Το πέρασμα και σε ειδικές ιστορικές εκδόσεις της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ. Βρίσκονται επίσης στην Ανθολογία κρητικής ποίησης 1950-2007 (Συμπόσιο Ποίησης Πανεπιστημίου Πατρών/Ταξιδευτής) και στα περιοδικά ΟΥΤΟΠΙΑ, Διαλεκτική, Θέσεις, Monthly Review, Ρεύματα, Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης, Πολίτες, Διεθνιστική Αριστερά, Ιδιόφωνο και Ελί-τροχος.
       Κατά τη διάρκεια του πολέμου ενάντια στη Γιουγκοσλαβία (Μάιος 1999) κυκλοφόρησε το λεύκωμα της Ο απαραίτητος πόλεμος, αφισέτες με κολάζ και ποιητικά σχόλια.
    Το 2009 κυκλοφορήσει η αναδρομική ποιητική της συλλογή Η μεγάλη εποχή και πρόσφατα, το Δεκέμβρη 2011, το βιβλίο της Ψωμί και τριαντάφυλλα – Θέματα τέχνης και πολιτικής (αι τα δύο εκδόσεις Ταξιδευτής).
     Έγραψε τα κείμενα και σχεδίασε 4 παραστάσεις λόγου, μουσικής και Video-art για τις οποίες συνεργάστηκε με σημαντικούς καλλιτέχνες αλλά και εξαιρετικούς ερασιτέχνες ηθοποιούς και μουσικούς: Τρώγοντας το φρούτο απ’ το δέντρο της γνώσης (αφιέρωμα του 11ου Ογκολογικού Συνεδρίου του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου και της Ιατρικής Σχολής Κρήτης στον Μπρεχτ, Ηράκλειο, 13.11.2003). Σκέφτομαι σημαίνει αλλάζω (Θέατρο Ιλίσια, αφιέρωμα στα 50 χρόνια από το θάνατο του Μπρεχτ, παραγωγή του ΣΥΝ, 10.11.2006). Ψωμί και τριαντάφυλλα (αφιέρωμα στην ιστορία του διεθνούς εργατικού τραγουδιού, Δήμος Ελληνικού, Πρωτομαγιά 2007). Έρευνα για το αν ο άνθρωπος τον άνθρωπο βοηθά (αφιέρωμα στους συνθέτες Κουρτ Βάιλ και Χανς Άισλερ και στα θεατρικά τραγούδια του Μπρεχτ – μέσα στην τελευταία πενταετία έχει παρουσιαστεί σε δεκάδες δήμους της Αθήνας, της Αττικής, στο Ηράκλειο και τη Θεσσαλονίκη με φορείς δημοτικές αρχές, αριστερές δημοτικές παρατάξεις, την ΟΛΜΕ-ΔΟΕ και τις 5 ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης).
    Συμμετείχε μαζί με σημαντικούς καλλιτέχνες και ανθρώπους του ερασιτεχνικού πολιτιστικού κινήματος στη συνδημιουργία δύο συλλογικών παραστάσεων αφιερωμένων στο Βλαδίμηρο Μαγιακόβσκι, το ρωσικό μοντερνισμό και τον Οκτώβρη με αφορμή τα 80χρονα από την αυτοκτονία του ποιητή, κυρίως μέσω της αυτοτελούς μισάωρης παρέμβασης λόγου, μουσικής και εικόνας δικού της σχεδιασμού με τίτλο «Γιατί αυτοκτόνησε ο Μαγιακόβσκι;»: Στην παράσταση του Χώρου Διαλόγου και Δημιουργίας «Καμπάνη 2», βασισμένη σε μια ιδέα του Μανώλη Ρασούλη, Θέλω το μέλλον τώρα (11.5.2010). Και στην παράσταση-παραγωγή της Κίνησης Πολιτών Μοσχάτου «Μεσοποταμία» «…και παρακαλώ να λείψουν τα κουτσομπολιά, τ’ απεχθανόταν φοβερά ο μακαρίτης…» (από το προθανάτιο σημείωμα του Μαγιακόβσκι – 4 παραστάσεις μεταξύ Δεκεμβρίου 2010 και Απριλίου 2011 με οργανωτές αντίστοιχα τη «Μεσοποταμία» στο Μοσχάτο, τη Δημοτική Κίνηση «Άνω-Κάτω στο Καλαμάκι», το Χώρο Πολιτισμού «@ Ρούφ» και την «Επιτροπή Αγώνα Κηφισιάς Ενάντια στα Μέτρα» στην Ερυθραία.
    Την ίδια περίοδο συμμετείχε στην αρχική πολιτική δράση με αισθητικά μέσα των «Καλλιτεχνών ενάντια στο Μνημόνιο» (από το Χρηματιστήριο μέχρι το Σύνταγμα, 14.10.2010). Είχε επίσης την ευθύνη επιλογής των κειμένων στη συλλογική παράσταση που έδωσαν εξαιρετικοί ηθοποιοί, μουσικοί και τραγουδιστές της κίνησης Μαζί ενάντια στη βαρβαρότητα για τα Σωματεία της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης του Περάματος στο ξεκίνημα της φετινής απεργίας τους (16.1.2012).
    Οι παραστάσεις τις οποίες σχεδιάζει ή συμμετέχει είναι με ελεύθερη είσοδο.
    Δεκάδες πολιτικά άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες ΤΑ ΝΕΑ, Ριζοσπάστης, ΑΥΓΗ της Κυριακής, ΔΡΟΜΟΣ της Αριστεράς, ΕΠΟΧΗ, ΑΡΙΣΤΕΡΑ!, Ελευθεροτυπία, Έθνος, Οδηγητής και στην εφημερίδα του Ηρακλείου Πατρίς.
   Είναι μέλος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, του Συλλόγου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων της Αντίστασης 1967-1974, της Διεθνούς Αμνηστίας και της IBS (Διεθνής Ένωση για τον Μπρεχτ).

2 χρόνια από το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα

γράφει η Νάντια Βαλαβάνη.

Δυο χρόνια από το Δημοψήφισμα, το μεγάλο ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015 παραμένει η σημαντικότερη αγωνιστική παρακαταθήκη της μεταπολίτευσης: Η στιγμή που μια εκπληκτικά μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία σε συνθήκες πρωτοφανείς στην παγκόσμια ιστορία – εκλογική διαδικασία με κλειστές τράπεζες – εγκαταλείποντας στάσεις ανάθεσης ετοιμάζεται να πάρει την τύχη της στα δικά της χέρια.