Η κάθε χρονική στιγμή ακολουθεί την προηγούμενη. Έτσι λειτουργεί ο χρόνος και ο κόσμος μας. Πρακτικά, το πρόβλημα μας κάθε αρχή του έτους είναι να καταλήγουμε να λέμε πως «τίποτα δεν άλλαξε» και αυτό επειδή ένα νέο έτος έχει φτάσει να εξυπηρετεί μόνο ως προς την οργάνωση των ανθρώπινων λειτουργιών. Καλό, δεν λέω, αλλά ακόμα δεν νομίζω πως έχει αξιοποιηθεί ως ευκαιρία για την βελτίωση, όπως θα έπρεπε.
Ο χρόνος πάντως αποτελεί βάση των κοινωνιών. Όμως οι κοινωνίες έχουν πληγεί από κάθε άποψη, πολιτική, οικονομική, διπλωματική, δημοσιονομική. Κάθε χρονιά ελπίζουμε να έρθουν τα καλύτερα και κάθε χρονιά μένουμε στην καλύτερη περίπτωση μουδιασμένοι. Και δεν ξέρω αν οι προσδοκίες όλων είναι αδικαιολόγητα υψηλές ή η προσπάθειά τους για αυτές τις προσδοκίες αδικαιολόγητα χαμηλή ή απλώς κάτι τέτοιο σχετίζεται με την τύχη και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το αποτρέψουμε.
Όμως πραγματικά, δεν άλλαξε και τίποτα. Και μάλλον η ηττοπάθεια δεν βοηθάει με κανέναν τρόπο έτσι και αλλιώς, οπότε ας βάλουμε κάποιες ιδέες κάτω για το τι θέλουμε να έρθει.
Χρειαζόμαστε βάσεις, για να μπορούμε να πραγματοποιήσουμε ο καθένας από εμάς τα όνειρα του ξεχωριστά. Και αυτές οι βάσεις πρέπει να είναι κοινές, πρέπει να είναι ορθολογικές, πρέπει να είναι οργανωμένες.
Χρειαζόμαστε για αυτές τις βάσεις να ξεφεύγουμε μερικές φορές από τις ιδεολογικές διαφορές και να χρησιμοποιούμε ως μέσο τον γόνιμο διάλογο.
Χρειαζόμαστε να εκλείψουν απλές παθογένειες που σχετίζονται με την άρνηση να ακούμε, άρνηση να συζητάμε, άρνηση να καταλαβαίνουμε τους γύρω μας και των εαυτό μας.
Όλα αυτά είναι μια καθόλου απλή αλλά καλή αρχή. Διότι καλώς ή κακώς, η ανθρώπινη ιστορία είναι συνυφασμένη με την έννοια των αλλαγών. Και η αλλαγή αργά ή γρήγορα έρχεται. Το πρόβλημα δεν είναι λοιπόν αν υπάρχει ή όχι η δυνατότητα αλλαγής αλλά ποια θα είναι η ποιότητα της ίδιας αλλαγής όταν μοιραία αυτή θα έρθει.
