Τρίτη Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία
| ΙΙΙ ΕΟΤ | |
|---|---|
| Ενεργό | 1944–1945 |
| Πίστη |  Βασίλειο της Ελλάδας |
| Κλάδος | Ελληνικός Στρατός |
| Συμπλοκές | Μάχη του Ρίμινι Δεκεμβριανά |
| Διοίκηση | |
| Αξιοσημείωτοι διοικητές | Σχης Θρασύβουλος Τσακαλώτος Ανσχης Νικόλαος Παπαδόπουλος Ανσχης Γεράσιμος Λάμαρης |
Η 3η Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία (ΙΙΙ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, ΙΙΙ Ε.Ο.Τ. «Ρίμινι») ήταν μια μονάδα πεζικού που συγκροτήθηκε από την εξόριστη ελληνική κυβέρνηση στην Αίγυπτο κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.[1]
Προήλθε από πολιτικά δεξιά πτέρυγα του Ελληνικού Στρατού από έμπιστους στους Βρετανούς και στο Βασιλιά στρατιωτικούς, μετά την καταστολή του κινήματος της Μέσης Ανατολής της 6ης Απριλίου 1944 στην Αίγυπτο[2]. Συστάθηκε στις 31 Μαΐου 1944 (η διαταγή για τη σύστασή της εκδόθηκε, τυπικά, στις 9 Ιουνίου[3]) στο στρατόπεδο "Ινσαρίγιε" του Λιβάνου ενώ στις 19 Ιουνίου μεταφέρθηκε στην Τρίπολη του Λιβάνου και στο Κέντρο Εκπαίδευσης Ορεινού Αγώνα του ΣΣΜΑ. Στις 28 Ιουλίου η σύνθεσή της έχει συμπληρωθεί και ολοκληρωθεί, αποτελούμενη από 3.337 άνδρες, εκ των οποίων 205 αξιωματικοί και 89 ανθυπασπιστές. Διοικήθηκε από τον συνταγματάρχη Θρασύβουλο Τσακαλώτο και πολέμησε στην Μάχη του Ρίμινι[4] στην Ιταλία (υπό τη Διοίκηση του 1ου Καναδικού Σώματος), όπου με προσωπική εντολή του Τσώρτσιλ ενεπλάκη για να αποκτήσει πολεμική εμπειρία τον τιμητικό τίτλο «Ταξιαρχία Ρίμινι» και κατά την πρώτη φάση του κατά κάποιους ιστορικούς Ελληνικού εμφυλίου εναντίον του ΕΑΜ στα Δεκεμβριανά εμφύλια σύγκρουση όπου ήρθαν Βρετανοί στρατιώτες στην Αθήνα.
Οι συνολικές απώλειες της ΙΙΙ EOT κατά τις επιχειρήσεις στην Ιταλία ανήλθαν σε 116 νεκρούς και 316 τραυματίες.[5]
Στη διατήρηση ή διάλυση της, όπως και του ΕΛΑΣ, επικεντρώθηκε η κρίση που οδήγησε στα Δεκεμβριανά. Κεντρώοι πολιτικοί επέκριναν την ταξιαρχία ως πραιτοριανή ενώ η κυβέρνηση Παπανδρέου τους στήριζε. Κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών η ταξιαρχία δέχθηκε επίθεση στο Γουδή από άνδρες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ (κυρίως της 2ης μεραρχία της Στερεάς Ελλάδας-περίπου 4.000 άνδρες, ενώ το σύνολο των κυβερνητικών δυνάμεων ήταν 3.157) που αποχώρησαν με εξαιρετικά σημαντικές απώλειες αφού οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ απέτυχαν να αιφνιδιάσουν τους άνδρες της ταξιαρχίας οι οποίοι και αντιστάθηκαν σθεναρά ενώ παράλληλα η ταξιαρχία διέθετε και κάλυψη αρμάτων μάχης. Ο ίδιος ο Τσακαλώτος ζήτησε σκληρό χτύπημα στην Καισαριανή από την RAF με αιτιολογία ότι οι προασπιστές της είναι Γερμανοί, Βούλγαροι και τίποτε άλλο.[6]
Φωτοθήκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Από τη Μέση Ανατολή σε Ρίμινι και Αθήνα, ΤΑΣΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ». http://www.kathimerini.gr/795483/gallery/epikairothta/ellada/apo-th-mesh-anatolh-se-rimini-kai-a8hna. Ανακτήθηκε στις 2017-11-01.
- ↑ Βασίλειος Παπαδάκης, Διπλωματική Ιστορία του Ελληνικού πολέμου 1940-45, 1957 σ. 339
- ↑ Μαρίνα Πετράκη στο φύλλο της εφημερίδας "Η Καθημερινή" της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου 2019, σελ. 26, στήλη "Ιστορία": "Ρίμινι, το ξεχασμένο έπος στην Ιταλία"
- ↑ Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Τόμ. ΙΔ΄σ. 104 ISBN 960-213-393-7
- ↑ Περισάκης, Εμμανουήλ· Παλαιολόγος, Δημήτριος (1995). Ο Ελληνικός Στρατός κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ελληνικός Στρατός στη Μέση Ανατολή (1941-1945) (Ελ Αλαμέιν-Ρίμινι-Αιγαίο). Αθήνα: Γενικό Επιτελείο Στρατού/Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού. σελ. 142.
- ↑ Μενέλαος Χαραλαμπίδης, «Δεκεμβριανά 1944, η Μάχη της Αθήνας», σελ. 128
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ουίνστον Τσώρτσιλ, Β΄Παγκόσμιος πόλεμος, Τόμ. Στ΄σελ. 40-41
- Περισάκης, Εμμανουήλ· Παλαιολόγος, Δημήτριος (1995). Ο Ελληνικός Στρατός κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ελληνικός Στρατός στη Μέση Ανατολή (1941-1945) (Ελ Αλαμέιν-Ρίμινι-Αιγαίο). Αθήνα: Γενικό Επιτελείο Στρατού/Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού.
 
|
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα 3rd Greek Mountain Brigade της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |