Μάχη του Ρίμινι
| Μάχη του Ρίμινι | |||
|---|---|---|---|
| Τμήμα της Ιταλικής Εκστρατείας (ΒΠΠ) | |||
 Γερμανικά φορτηγά στο Ρίμινι | |||
| Χρονολογία | 25 Αυγούστου – 30 Σεπτεμβρίου 1944 | ||
| Τόπος | Ιταλία, περιοχή του Ρίμινι | ||
| Έκβαση | Νίκη των Συμμάχων | ||
| Αντιμαχόμενοι | |||
| Ηγετικά πρόσωπα | |||
| Δυνάμεις | |||
| |||
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Με την ονομασία Μάχη του Ρίμινι είναι γνωστή η κύρια επίθεση των Συμμάχων στη Γοτθική Γραμμή των Γερμανών (συνολικού αναπτύγματος 350 χλμ., από την Πίζα έως το Ρίμινι) τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1944, κατά την Ιταλική Εκστρατεία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, η κωδική ονομασία της οποίας ήταν Operation Olive. Η Μάχη του Ρίμινι έχει χαρακτηρισθεί ως η μεγαλύτερη μάχη από υλικής πλευράς που έγινε ποτέ σε ιταλικό έδαφος. Πάνω από 1.200.000 άνδρες έλαβαν μέρος στη μάχη, που έληξε με νίκη των Συμμάχων, παρότι δεν επιτεύχθηκε η αποφασιστική διάσπαση του μετώπου στην οποία έλπιζαν. Επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων (συνολικά 20 Μεραρχίες) ήταν ο Βρετανός στρατηγός Χάρολντ Αλεξάντερ και των Γερμανικών (28 Μεραρχίες σε δύο Σ.Σ.) ο στρατάρχης Άλμπερτ Κέσσελρινγκ.
Η μάχη άρχισε στις 25 Αυγούστου 1944 και είχε τη μορφή ενός «ελιγμού τανάλιας» από τη βρετανική 8η Στρατιά και την αμερικανική 5η Στρατιά (υπό τον στρατηγό Μαρκ Κλαρκ) εναντίον της 10ης και της 14ης γερμανικής Στρατιάς. Μαζί με τη βρετανική στρατιά αγωνίζονταν δυνάμεις από τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, αλλά και η Γ΄ Ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία, η οποία μετά την επιτυχημένη συμμετοχή της εκεί έλαβε από τότε τιμητικά την ονομασία «Ταξιαρχία του Ρίμινι».
Το Ρίμινι, πόλη που είχε χτυπηθεί προηγουμένως από αεροπορικές επιδρομές, δέχθηκε κατά την ομώνυμη μάχη 1.470.000 οβίδες πυροβολικού μόνο από τις χερσαίες συμμαχικές δυνάμεις. Σύμφωνα με έναν από τους διοικητές της βρετανικής 8ης Στρατιάς, τον σερ Όλιβερ Ληζ, «Η Μάχη του Ρίμινι ήταν μία από τις σκληρότερες της 8ης Στρατιάς, συγκρίσιμη με τη Μάχη του Ελ Αλαμέιν, του Μάρεθ και του Μόντε Κασσίνο».
Ελληνική συμμετοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στη μάχη του Ρίμινι έλαβε μέρος η ελληνική Γ' Ορεινή Ταξιαρχία, με συνολική δύναμη 3.377 άνδρες. Η Ταξιαρχία συγκροτήθηκε, υπό την αυστηρή επίβλεψη του Βρετανικού στρατιωτικού επιτελείου, μέσα σε 8 ημέρες (11 - 18 Ιουνίου 1944), εκπαιδεύτηκε με ταχύ ρυθμό στον ορεινό αγώνα (22 Ιουνίου - 28 Ιουλίου 1944) και οι άνδρες της μοιράστηκαν σε τρία Τάγματα Πεζικού, με διοικητές τους ταγματάρχες Ιωάννη Καραβία, Σοφοκλή Τζανετή και Ανδρέα Λουτεράκη. Διοικητής του Λόχου Στρατηγείου ορίσθηκε ο λοχαγός Διονύσιος Γρηγορόπουλος. Η Ταξιαρχία μεταφέρθηκε σιδηροδρομικά στη Χάιφα, όπου και επιβιβάστηκε στο ολλανδικό πλοίο "Ρους" (που αποτελούσε τμήμα νηοπομπής), στις 7 Αυγούστου, με προορισμό τον Τάραντα, στον οποίο έφτασε στις 11 Αυγούστου. Εκεί, η μονάδα τέθηκε υπό το Νεοζηλανδικό Εκστρατευτικό Σώμα, που διοικούσε ο στρατηγός Μπέρναρντ Φρέιμπεργκ. Μετά την άφιξη του πολεμικού εξοπλισμού της, η Ταξιαρχία μετακινήθηκε βόρεια και στις 26 Αυγούστου έφτασε στο Σπολέτο. Υπήχθη τότε στη δύναμη της 2ης Νεοζηλανδικής Μεραρχίας και προχώρησε έως το Ιέζι. Στις 3 Σεπτεμβρίου οι ελληνικές μονάδες τέθηκαν στη διοίκηση της 5ης Καναδικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας (ως εφεδρεία), αντικαθιστώντας την 3η Καναδική Ταξιαρχία. Παράλληλα, διατάχθηκαν να προωθηθούν στη Σάντα Μαρία Πιετραφίτα, η οποία απείχε μόλις 8 χλμ. από τη γραμμή του μετώπου. Στις 8 Σεπτεμβρίου η Ταξιαρχία αναπτύχθηκε σε παραλιακό τομέα, που εκτεινόταν από το Ριτσιόνε έως την Αδριατική Θάλασσα. Την επόμενη ημέρα η ελληνική μονάδα ξεκίνησε τις επιχειρήσεις, με περιπολική δράση, κατά την οποία συγκρούστηκε με γερμανικά τμήματα που υπεράσπιζαν το χωριό Σαν Λορέντζο, όπου είχε και τις πρώτες της απώλειες. Τις βραδυνές ώρες της 14ης Σεπτεμβρίου άρχισε η κύρια δράση της Ταξιαρχίας, την οποία συνέδραμαν διμοιρίες συμμαχικών πολυβόλων και τεθωρακισμένα. Στις 17 Σεπτεμβρίου το αεροδρόμιο του Ρίμινι καταλήφθηκε από τις ελληνικές δυνάμεις, παρά την αντίσταση που προέβαλλαν επίλεκτες γερμανικές μονάδες αλεξιπτωτιστών. Το πρωί της 21ης Σεπτεμβρίου το ΙΙ Τάγμα της Ταξιαρχίας εισήλθε πρώτο (πριν από τους Καναδούς) στην πόλη του Ρίμινι και υποχρέωσε τον αντίπαλο σε υπογραφή Πρωτοκόλλου Παράδοσης. Την ίδια ημέρα, αργά το απόγευμα, οι συμμαχικές μονάδες (Καναδοί και Νεοζηλανδοί) απέδωσαν τιμές στη σημαία του Τάγματος, για την επιτυχία του. Οι συνολικές ελληνικές απώλειες στη μάχη του Ρίμινι έφτασαν σε 116 νεκρούς (εκ των οποίων οι 10 ήταν αξιωματικοί) και 316 τραυματίες (23 αξιωματικοί)[1].
Η Ταξιαρχία Ρίμινι πήρε ενεργά μέρος και στον Ελληνικό Εμφύλιο πόλεμο, την περίοδο των Δεκεμβριανών.[2]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Μαρίνα Πετράκη στο φύλλο της εφημερίδας "Η Καθημερινή", της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου 2019, σελ. 26, στήλη "Ιστορία" - "Ρίμινι: Το ξεχασμένο έπος στην Ιταλία"
- ↑ Μηχανή του Χρόνου
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Montemaggi, Amedeo (2002). «Battle of Rimini». Gothic Line website. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2009.
- Italy Volume II : From Cassino to Trieste - από τα νεοζηλανδικά αρχεία
